Απορώ αν αισθάνομαι τύψεις
Επιτέλους διακοπές! Σε ένα παραδεισένιο μέρος μακριά από την Αθήνα. Δηλαδή μακριά από το σπίτι μου. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες εβδομάδες είχα τάσεις φυγής. Σκεφτόμουν αν είχα πάρα πολλά χρήματα να έπαιρνα το Κτελ για Χαλκιδική να αράξω ένα μήνα, μπορεί και δυο, γιατί όπως λέει και ο λαός: «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!». Ή θα μπορούσα να κατέβω στο λιμάνι του Πειραιά και να μπω στο πρώτο καράβι και να οργώσω όλες τις Κυκλάδες για να μην αφήσω κανένα νησί παραπονεμένο. Ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να πάρω το μετρό για Ελευθέριος Βενιζέλος και να μπω στο πρώτο αεροπλάνο για Μαρόκο, ας πούμε, ή Ντουμπάι. Τίποτα από αυτά δε θα μου χάλαγε το στομάχι.
Το Κυπαρίσσι Λακωνίας ευτυχώς τα συνδυάζει όλα! Τέλειες παραλίες με καταγάλανα νερά και λίγα, αλλά καλά, μαγαζιά. Δεν έχει έντονη νυχτερινή ζωή αλλά το σπίτι που με φιλοξενούν είναι μέσα στα δέντρα και κάθομαι και γράφω στη βεράντα ακούγοντας το τρελό τραγούδι των τζιτζικιών που με χαλαρώνει σε απίστευτο βαθμό.
Τώρα θα με ρωτήσεις πού κολλάει ο τίτλος του κειμένου με όλα αυτά και θα έχεις και δίκιο. Εδώ που βρίσκομαι, η φύση; η αλλαγή περιβάλλοντος; η αλμύρα; ο καθαρός αέρας; μου έχουν ανοίξει την όρεξη.
Ξυπνάω νωρίς το πρωί και πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας. Το στομάχι μου ουρλιάζει από την πείνα. Τρώω δημητριακά με γάλα. Τρώω κι ένα τοστ γαλοπούλα και τυρί. Τρώω και ένα κρουασάν σοκολάτας και δυο τρία φρούτα.
Πάμε στη θάλασσα. Να μη φάω ένα βραστό αυγουλάκι από τις κοτούλες; Να μη ξαναφάω και ένα τοστάκι που πολύ μου αρέσει; Και επιστρέφουμε στο σπίτι το μεσημέρι και το στομάχι μου πάλι ουρλιάζει από την πείνα. Κάθομαι όπως είμαι με τα αλάτια στο τραπέζι για να φάμε. Και μια μερίδα φαγητό δε μου φτάνει. Τρώω πάντα δυο πιάτα.
Και το απόγευμα παγωτό σπέσιαλ και το βράδυ πίτσα μαργαρίτα που μου αρέσει πολύ. Και μετά από όλα αυτά πέφτω να κοιμηθώ. Από τις τύψεις δυστυχώς δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ξαναπάω στην κουζίνα. Ανάβω το φως. Ο άλλος μου εαυτός αμέσως μου τα χώνει. Πίνω νερό παγωμένο. Κλείνω το ψυγείο. Ξαναπάω στο κρεβάτι μου κοιμάμαι και ονειρεύομαι πως το πρωί παντρεύομαι!
Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης
