Εμπιστεύσου τη διαίσθησή σου
Πρέπει πάντα να ακούς και να εμπιστεύεσαι την αρχική σου κρίση. Την αρχική σου διαίσθηση. Το ένστικτό σου. Την εσωτερική σου φωνή.
Για να είναι εκεί και να χτυπάει το καμπανάκι δυνατά, αυτό κάτι σημαίνει.
Δώσε προσοχή.
Όσο και να θες να το αγνοείς, να το παραβλέπεις και να το προσπερνάς, κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσεις ότι τελικά όλο αυτό που δεν ήθελες να δεις ή να αντιμετωπίσεις γιατί έκλεινες τα μάτια σου, ίσως και συνειδητά, δε σε πήγε πουθενά παρά σε ένα αδιέξοδο.
Όταν το σώμα μιλάει ή πονάει, οφείλεις να το ακούς. Προσπαθεί να σου πει όλα όσα νιώθει. Μέσα από τον πόνο. Μέσα από την ενόχληση. Καλό είναι λοιπόν να το φροντίζεις για το καλό σου.
Με τον ίδιο τρόπο οφείλεις να φροντίζεις και την ψυχή σου. Την υγεία, την ισορροπία και την ηρεμία της.
Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό:
όσο όμορφο και να είναι το περιτύλιγμα
αν το περιεχόμενο είναι σάπιο, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να κρατήσεις κάτι μόνο και μόνο για το φαίνεσθαι.
Όλο αυτό θα σε πάει στον πάτο μια μέρα ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβεις.
Και αξίζει άραγε για ένα όμορφο περιτύλιγμα που θα σου έχει “πουλήσει” ο άλλος, να χάσεις ένα πολύτιμο δώρο;
Ποιο δώρο θα αναρωτιέσαι, ε;!…
Μα τον εαυτό σου φυσικά!
Τον υπερπολύτιμο άνθρωπό σου!
Τον εαυτό σου!
Maria Voulgari
