Το μονοπάτι της αλλαγής
Άλλαξες, δεν είσαι ο παλιός εαυτός σου, δεν είσαι οι συνήθειες σου, οι απόψεις σου. Δεν είσαι τα «λάθη σου», έφυγες από αυτά, πέταξες μακριά σε άλλα μέρη. Δεν είσαι αυτό που πίστευες πως ήσουν, δεν είσαι αυτό που πίστευαν οι άλλοι για σένα, είσαι κάτι διαφορετικό, ένας άλλος άνθρωπος. Αξιολογείς τη ζωή με άλλα μέτρα, τοποθετείς άλλους κανόνες, ξεκαθαρίζεις πλαίσια παλιά, φθαρμένα, άχρηστα πλαίσια, ξέρεις γιατί; Γιατί δε χωράνε οι αξίες σου εκεί.
Αναζητάς τώρα καινούργια, άλλης ποιότητας, άλλων «χρωμάτων», τα παλιά δε σου κάνουν. Αλλάζεις και τους άλλους, κυρίως άθελά σου. Αλλάζεις όσους έρχονται κοντά σου, έρχονται γιατί θυμούνται τον παλιό σου εαυτό, εκείνον που δεν υπάρχει πια, όμως αντικρίζουν τον καινούργιο και ίσως αναρωτιόνται πού «βρίσκεται» αυτός που γνώριζαν πριν.
Αλλάζεις ακόμα και τις συζητήσεις τους, τις σκέψεις τους, μια επαφή μαζί τους και αλλάζουν ακόμα και το χαμόγελό τους. Γίνεται αυθόρμητο, φωτεινό, πηγαίο, αληθινό χαμόγελο από καρδιάς!
Αξίζει όλο αυτό; Σκέφτεσαι, διαβάζοντας αυτά που γράφω για σένα που άλλαξες, που αλλάζεις, που θα αλλάξεις. Όχι γιατί σ’ τα γράφω, αλλά γιατί διακρίνεις κάτι από τον εαυτό σου. Κάτι μέσα σου σαλεύει, όση ώρα διαβάζεις και επικοινωνείς μαζί μου. Εδώ, που σου καταθέτω τις σκέψεις μου. Αξίζει όμως, αν θέλεις μοιράσου το, ξέρεις πόσοι άνθρωποι περιμένουν;
Πόσοι άνθρωποι αισθάνονται μια αλλαγή και δεν το εκφράζουν; Παραμένουν στα ίδια σημεία, στις ίδιες σταθερές καταστάσεις, ίσως γιατί δεν έχουν καταλάβει πως άλλαξαν… Δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις αλλαγές τους, δεν έχει κατασταλάξει στο εσωτερικό τους πως όλη η ζωή αλλάζει και εμείς μαζί της. Μοιάζει σαν να διευρύνεται η σκέψη τους, σαν να αγκαλιάζει την πραγματικότητα του άλλου που συναντούν στο δρόμο τους, ή συμπορεύεται στο μονοπάτι τους. Ανοίγονται «ξαφνικά» μυστικά πεδία αντίληψης που οδηγούν σε νέες πλευρές της ζωής. Κατανοούν πολλά που δεν μπορούσαν, ή δεν ήθελαν πριν.
Έτσι απλά, όπως ένας περίπατος, μια συντροφιά, ένα χαμόγελο που καταλαβαίνεις την αξία του, το εκτιμάς τότε, γιατί, ίσως, σου έλειψε αυτό το τόσο απλό χαμόγελο, που μπορεί να ήταν «εκεί» αλλά δεν το πρόσεχες…
Μην το σκέφτεσαι, χαμογέλασε, όπως πήρες και εσύ αυτό που χρειαζόσουν, την «κατάλληλη στιγμή» λες, ήρθε μπροστά σου αυτό που γράφω! Ναι, για σένα το έγραψα, για μένα, για όλους. Όλοι είμαστε ένα, όλοι έχουμε την ίδια ανάγκη για να μάθουμε, να εξελιχθούμε, να αλλάξουμε. Να είμαστε χαρούμενοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι, ψυχές φωτεινές που μοιράζουν φως και στους άλλους. Αν όλο αυτό, το πετύχουμε, θα συγχωρήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τη «ζωή», γιατί τότε, θα έχουμε καταλάβει.
Μαριάνθη 💙
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
