28η Οκτώβρη γεννήθηκα

Όταν όλοι οι άλλοι φώναζαν «ΟΧΙ!» εγώ είπα το μεγάλο «ΝΑΙ!» κι έτσι έκανα την πρώτη επανάστασή μου! Οι γονείς μου χάρηκαν πολύ. Ειδικά η μητέρα μου, αφού μου έδωσαν το όνομα του πατέρα της – Κωνσταντίνος.

Σαν παιδί κι εγώ είχα φύλακες αγγέλους. Τα πέντε μου αδέρφια φυσικά που με είχαν σαν παιχνίδι. Η μία να με κάνει μπάνιο, η άλλη να μου μάθει με το ζόρι την προπαίδεια και η άλλη να με βγάλει στους δρόμους για να πάρω αμπάριζα τα σπίτια και να πω τα κάλαντα.

Τα χρόνια περνούσαν γρήγορα όπως η άμμος στην κλεψύδρα. Πολλές οι επιτυχίες σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο, πολλές και οι αποτυχίες όμως. Μπορεί να στεναχωρήθηκα, να απογοητεύτηκα, να σκόνταψα και να έπεσα, όμως πάτησα γερά στα πόδια μου και σηκώθηκα ξανά. Όρθωσα το ανάστημά μου!

43 χρόνια μετά ήρθε η δική μου η σειρά να πω τα μεγάλα «ΟΧΙ!». Σε λυκοφιλίες, σε τοξικά άτομα, σε άτομα που θέλουν να πάρουν κάτι από μένα και όχι εμένα, σε διπρόσωπους και αλαζόνες. Κυρίως όμως σε άτομα που ζηλεύουν την ευτυχία μου και όλα όσα έχω καταφέρει (με την αξία μου πάντα). Και φαίνεται πολύ η ζήλια, άσχετα με το γεγονός ότι αυτά τα άτομα δεν το καταλαβαίνουν. Το καταλαβαίνω όμως εγώ.

Σήμερα που γιορτάζω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για τις ολόθερμες ευχές σας και να σας ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να μάθετε πού να λέτε τα μεγάλα «ΝΑΙ» αλλά κυρίως κάθε πότε και που να λέτε τα μεγάλα «ΟΧΙ»

Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Δικός σας.

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης