Υπάρχουν άγγελοι
Υπάρχουν κάτι άγγελοι που δεν έχουν φτερά. Νομίζεις όταν τους αντικρίζεις πως είναι τόσο ασήμαντα απλοί, που ούτε με μια δεύτερη ματιά δε θέλεις να τους κοιτάξεις…
Όμως, αν σταθείς λίγο και δεις μέσα στα μάτια τους, υπάρχει ένα φως. Αυτό το φως αν το αντιληφθείς, μέσα σου, θα αισθανθείς ένα ρίγος, ένα φτερούγισμα που θα σε ξεσηκώσει -ίσως- από το έδαφος που πατάς, θα θέλεις να το ακολουθήσεις, να δεις πού θα σε βγάλει. Ένα μονοπάτι ανοίγεται μπροστά σου, που δε γνώριζες ίσως πως είναι υπαρκτό, αλλά αυτό μοιάζει σαν να σε περίμενε και τότε σε αγκαλιάζει.
Αυτοί οι άγγελοι, στέκονται μπροστά στους ανθρώπους πάντα διακριτικά, μιλούν με σεβασμό, με μια ευγένεια που ίσως καθηλώνει. Δεν αφήνουν να περάσει ούτε στιγμή χωρίς να πουν ένα λόγο καλό, θέλουν να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη, όπου μπορούν και αν οι άνθρωποι τούς πληγώσουν, εκείνοι σωπαίνουν, ίσως δακρύζουν, αλλά χωρίς να μιλούν, πάντοτε όμως συγχωρούν. Υπομένουν τη ζωή όπως κι αν έρχεται μπροστά τους και σιωπηλά μόνο προσεύχονται στο Δημιουργό, όταν αισθάνονται την ανάγκη.
Γίνονται τρυφεροί φίλοι οι άνθρωποι αυτοί, το αισθάνεσαι από τον τρόπο που εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Θα έχεις τύχη άμα τους συναντήσεις, μα πώς να τους καταλάβεις;
Ξέρεις, πρέπει να βλέπεις με τα «μάτια» της ψυχής, αυτά διακρίνουν πέρα από τη ζωή, πέρα από τα όρια που έχει αυτός ο κόσμος. Βλέπουν τόσο μακριά, που εσύ ίσως δεν άντεχες την απόσταση αυτή, να αναζητήσεις. Όταν φεύγουν από τη ζωή σου, αισθάνεσαι πως είσαι πιο πλούσιος/α από πριν τους συναντήσεις. Ίσως μάλιστα να φύγουν έτσι απρόσμενα, όπως ήρθαν. Αυτά τα μάτια λοιπόν, τα μάτια της ψυχής βλέπουν πραγματικά, τα άλλα βλέπουν θολά, γνώριζέ το και εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, μόνο μην απορείς.
Ναι, υπάρχουν κάποιοι άγγελοι που δεν έχουν φτερά στο σώμα.
Έχουν όμως στην ψυχή…
Μαριάνθη
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
