Μονόλογος
Πρέπει να βρεις τη δύναμη ν’ αντέξεις λίγο ακόμα. Πες το μια ακόμα φορά, κάνε το μυαλό σου να το πιστέψει, να το κάνει πραγματικότητα γιατί δεν έχεις την πολυτέλεια να μην αντέξεις.
Πες το ξανά! πιο πειστικά! με πιο καθαρή άρθρωση, πιο στιβαρό λόγο. Σφίξε τα δόντια σου ώσπου να μουδιάσει η γνάθος σου, ώστε απ’ την πίεση ο εγκέφαλός σου να γεννήσει τελικά τα σωστά συναισθήματα. Ναι, αυτά τα συναισθήματα που κάποτε σε πλήγωσαν τόσο που τα απαρνήθηκες μια για πάντα, ήρθε η ώρα να τα φέρεις για βοήθεια. Για υποστήριξη, για πειστήρια, ή απλά για πατερίτσες στην ψυχή που είναι έτοιμη να καταρρεύσει!
Μα, όχι, είσαι εκπαιδευμένος στο να αντέχεις. Το έμαθες με το δύσκολο τρόπο, εκείνον των βασανιστηρίων, που σε μαθαίνει επιβίωση ή θάνατο, που σε κάνει να σκληραίνεις τόσο που μεταλλάσσεσαι σε κάτι άλλο, που τσιμεντώνεις από μέσα προς τα έξω κάθε χαραμάδα που χωράει η αποτυχία, ώσπου τελικά δεν μπορείς να σηκώσεις στις κουρασμένες πλάτες σου όλο αυτό το βάρος του μπαζώματος.
Σήμερα πρέπει να αντέξεις λίγο ακόμα, όπως τότε που η επιλογή έμοιαζε πολυτέλεια, που η αντοχή είχε το χρώμα του αίματος και που οι ανάσες ήταν τόσο λίγες που σου επηρέαζαν τη συνείδηση. Τότε που η λογική και η τρέλα μπερδεύονταν σ’ ένα χορό που απ’ την εξουθένωση, δύσκολα διέκρινες την αλήθεια απ’ την παραίσθηση. Πρέπει να αντέξεις λίγο ακόμα, όπως τότε που ένιωσες εκείνο το χέρι να σε τραβάει στο τελευταίο δευτερόλεπτο πριν χτυπήσεις το καμπανάκι, εκείνο το σωστό δευτερόλεπτο! Τότε που οι αισθήσεις μπερδεύονταν με τις μυρωδιές του θανάτου γύρω σου. Τότε που δεν άκουγες τους ήχους γύρω σου με τα αφτιά σου αλλά με την απότομη αντίδραση της καρδιάς σου.
Άντεξε λίγο ακόμα και όλα θα περάσουν, όλα θα φτιάξουν, γιατί η δύναμη βρίσκεται μέσα σου, μέσα στον κόσμο που μόνο εσύ βλέπεις, που μόνο εσύ ξέρεις! Άντεξε λίγο ακόμα και θα βρεις τη δύναμη μια μέρα να τα διηγείσαι χαϊδεύοντας το παράσημο της υπομονής σου στο στήθος σου. Τότε που θα μπορείς να χαμογελάς και οι γραμμές στο στόμα σου θα μοιάζουν με καμπύλες και όχι με ευθείες! Πρέπει να αντέξεις λίγο ακόμα…
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
