Ελλάδα μου
Πού πηγαίνεις, ψυχή της γης,
χαρούμενη και ολόλευκα ντυμένη;
Βγήκα στον ήλιο της ζωής,
που μόνο λάμψη φέρνει.
Πηγαίνω σε αυτή την εορτή
που γαλανόλευκη αστράφτει,
πετώ χαρούμενη κι εγώ
να πάρω φως από το φως της.
Να γίνω ελεύθερη σαν κι αυτή
που σήμερα γιορτάζει. Στα Ουράνια μου είπε,
έχουν χαρά, κρίνους λευκούς μοιράζουν.
Είναι μαζί κι η Παναγιά, γιατί και Εκείνη χαίρει
σαν το σκοτάδι γίνεται φως –
αυτό το φως σε κάθε καρδιά,
Ανάσταση θα φέρει.
Θα μοιάζει τότε η ζωή
ολάνθιστο πανηγύρι,
από τους κρίνους που άνθισαν
στη γη κι ο ουρανός απόψε χαίρει.
Ποια είναι ψυχή της γης αυτή,
που ανάλαφρη πετάει;
Είναι η Ελλάδα ελεύθερη
που ομορφιά σκορπάει
Μα είναι και Φως μαζί,
που άλλο πια δεν το κρύβει.
Είναι ευλογία και αρχοντιά,
Είναι η Ελλάδα μου θεά,
αιώνια αυτό θα μείνει.
Μαριάνθη Μαίρη
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
