A New Day Has Come

Πελώρια γκρίζα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό. Θα βρέξει; Δε θα βρέξει; Αυτή είναι η ερώτηση. Φτιάχνω τον αγαπημένο μου καφέ και βγαίνω στη βεράντα. Ένα τσιγάρο κι ακόμα ένα. Ανοίγω το κινητό και βλέπω τα μηνύματα από φίλους που με σκέφτονται και μου λένε τη δική τους «καλημέρα».

Ο καφές τελειώνει και απαντώ στα μηνύματα. Όλα καλά (θα) πάνε. Θετική σκέψη χρειάζεται μόνο. Και χαμόγελο. Το πιο βασικό. Ανοίγω με όρεξη το αγαπημένο μου λαπιτόπι και αρχίζω να γράφω. Συνεχίζω από το κεφάλαιο που είχα μείνει.

Ωραίο βιβλίο. Δυνατό. Θα αρέσει στους αναγνώστες μου; Δε θα αρέσει; «Θα αρέσει» είναι η σωστή απάντηση.

Ξαφνικά τα σύννεφα εξαφανίζονται και ο απόλυτος σταρ κάνει την εμφάνισή του. Ήλιο τον λένε και πολύ τον αγαπώ. Το ξέρει πως και ο ίδιος με αγαπά. Ήμουν σίγουρος ότι θα εμφανιστεί.

Το κεφάλαιο τελειώνει και πηγαίνω στην κουζίνα για να φτιάξω ακόμα έναν καφέ. Κάνω ένα μικρό διάλλειμα για να ξεμουδιάσω. Βάζω στο you tube το αγαπημένο μου τραγούδι. Κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Χαμογελώ! Και οι ρυτίδες μου μαζί. Δε με ενοχλούν. Πάτησα τα 43 αλλά παραμένω ακόμα παιδί. Και αυτό είναι μεγάλη αλήθεια…

Let the rain come down and wash away my tears

Let it fill my soul and drown my fears

Let it shatter the walls for a new sun

A new day has come.

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης