Κρυμμένοι στις λέξεις
Εκεί που τίποτα δε σημαίνει τίποτα και που όλα σημαίνουν κάτι. Εκεί που τα νοήματα χορεύουν σε διαφορετικούς ρυθμούς μα συντονίζονται, εκεί που κλείνεις τα μάτια και η καρδιά σφυροκοπάει απ’ την αμφιβολία. Εκεί σε συναντώ πια. Εκεί, σε μια ανύποπτη στιγμή που έτυχε οι άμυνες να απουσιάζουν, σ’ εκείνο το λεπτό που οι αδυναμίες σου παίζουν παιχνίδια, στο δευτερόλεπτο που η ανάγκη γίνεται λυγμός που ξεφεύγει απ’ το λαιμό σου.
Και τι δε ζήσαμε εμείς οι δυο μέσα απ’ τη σιωπή, πόσες πληγές βαφτίσαμε ευτυχία, πόση ζωή χάσαμε εκείνο το βράδυ που τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας στο όνομα της αγάπης, της άλλης αγάπης, της εις βάρος αγάπης. Εκεί σε συναντώ πια. Εκεί που τα ερωτηματικά απαντώνται με απόσταση, τις νύχτες που το φεγγάρι στέκεται ανυπόφορα στον ουρανό, εκεί που η ψυχή γεμίζει απελπισία και αισθάνεσαι πως ραγίζει, αιμορραγεί, κλαίει, πεθαίνει.
Και μένω μονάχη μου, να τρέμω από την έλλειψη σου, απ’ την στέρηση σου, απ’ την τελευταία αγκαλια που ξεκόλλησε απ’ το κορμί μου την καρδιά μου και έμεινε πάνω σου. Μένω με τη θύμησή σου, τη μυρωδιά της ανάσας σου που λίγο έλειψε να γίνει γεύση στο στόμα μου, απ’ την επαφή των κορμιών μας μέσα στη μέση του κόσμου που κούμπωσε δυνατά θυμίζοντας πως η ένταση δεν τιθασεύεται, εκεί που ο κόσμος πάγωσε, που ο χρόνος χάθηκε… τη μοναδική δική μας στιγμή! Και μετά, όταν ξαναξεκίνησε ο κόσμος τίποτα πια δεν ήταν ίδιο.
Χαρίτου Μαρία
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
