Η πτήση του ονείρου
Συμβαίνουν κι αυτά, ίσως να ήταν όνειρο, ίσως πάλι και όχι. Πάντως το μοιράζομαι μαζί σας και νομίζω πως θα χαμογελάσετε με αυτήν τη μικρή «απογείωση» που θα σας προσφέρει.
Ήταν η ώρα που άφηνε πίσω το σκοτάδι ο ουρανός και άναβε μικρές διάσπαρτες φωτεινές εστίες, σαν καντηλάκια που ξεψυχούν στις τελευταίες σταγόνες από το λαδάκι τους…Το χρώμα του άρχισε να φωτίζεται σιγά-σιγά και να απλώνει ένα απαλό ρόδινο παντού. Η καινούργια μέρα ξεπρόβαλε μέσα στο τοπίο διάφανη και με ένα χαμόγελο πλατύ. Ανέβηκε ψηλά τότε ξαφνικά και η ζωή, φωνάζοντάς μου: «Πιάσε με αν μπορείς»
Όλο και ξεγλιστράς, αγαπημένη μου, της είπα τρέχοντας να την πιάσω, μα εκείνη τράβηξε γρήγορα για το «μονοπάτι της χαράς», έτσι μου είπε φωνάζοντας και ανεβαίνοντας πιο ψηλά…
Ένας λαμπερός ήλιος φάνηκε αμέσως και μου φώναξε συμμετέχοντας κι εκείνος με τον αέρα να ξεσηκώνει κι εμένα: Αυτή είναι η ομορφιά της, να ξέρεις… Η ζωή, όπως κι αν είναι, δεν σταματά να σε εκπλήσσει.
Αφήνομαι τότε κι εγώ στο παιχνίδι, ανεβαίνω γρήγορα στον ουρανό, πιάνω ένα σύννεφο που χρωμάτιζε εκείνη τη στιγμή το γαλάζιο του ευτυχισμένο και απαντώ στον ήλιο: Ακούς και εσύ τον αέρα; φωνάζω εκείνη τη στιγμή με δύναμη, ενώ περνούσα ταυτόχρονα πετώντας, μέσα από τα πυκνά δέντρα της Γης! Άκουγα το θρόισμά τους που ψιθύριζε όμορφες λέξεις, γλυκιές και χαρούμενες. Μετά άκουγα τα πουλιά να μιλούν για καινούργιους τόπους που θα επισκεφτούν, τι ομορφιά!
Ανέβηκα ακόμα πιο ψηλά, μια μελωδία τότε ήρθε στα αυτιά μου, νομίζω ότι Άγγελοι μου χαμογέλασαν παρακολουθώντας την πτήση μου εκείνη τη στιγμή ενώ πετούσα και μου μίλησαν: Γράψε για την ομορφιά της ζωής, μη σε νοιάζει πού τρέχει, εσύ ξοπίσω της θα μαθαίνεις πολλά, θα τα γράφεις και οι λέξεις σου θα είναι γεμάτες από φως. Οι άνθρωποι όταν θα τα διαβάζουν, θα γίνονται χαρούμενοι σαν τα παιδιά, σαν και εμάς τους Αγγέλους. Ω
Ω!, τι όμορφα! Με πήρε τότε ο άνεμος πάλι από εκεί, με έφερε μπροστά στο γραπτό μου, πήρα τη πένα μου και άρχισα με χαρά να καταγράφω την εμπειρία μου, εξάλλου, είχε πια ξημερώσει για τα καλά …
Μαριάνθη
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
