Αντίο
Αντίο μου λες, όμως δεν με κοιτάς.
Δεν τολμάς.
Σε παρατηρώ.
Το βλέμμα σου, σε πρόδωσε.
Θες τόσα να μου πεις, όμως σκόρπιες κουβέντες μου λες μόνο.
Δεν καταλαβαίνω, δεν θέλω και δεν μπορώ.
Σκέφτομαι, μα απορώ…
Τόσο αφελής να ήμουν άραγε;
Παραδόθηκα στα χέρια σου, άντρα δειλέ.
Με έπεισες πως δεν είσαι από αυτούς που δειλιάζουν, αλλά τολμούν.
Πίστεψα στα λόγια σου, στις πράξεις σου.
Τα μάτια σου πρόδιδαν κάθε φορά, πως με θες, πως θες περισσότερα.
Με άφηνες να το πιστεύω, να το νιώθω και να ζω με αυτό.
Ένιωσα και εγώ.
Αναγεννήθηκα στα χέρια σου, ανάπνευσα με τα φιλιά σου.
Βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου, που είχα ξεχάσει.
Μα δείλιασες, δεν ξέρω τι είδες ή δεν είδες και έκανες πίσω.
Όμως ξέρω πως θα με θυμάσαι, διότι είμαι όλα αυτά που φοβήθηκες να κάνεις,
να πεις και να αισθανθείς.
Αντίο λοιπόν…
Να έχεις όμορφες και αληθινές στιγμές.
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
