Φωτεινές εκρήξεις ουρανού…

Πόσο φοβερές φάνταζαν οι αστραπές στα παιδικά μου μάτια…
Μόλις η λάμψη τους παγιδευόταν εντός τους,
απέστρεφα το βλέμμα, αρνούμενη την ύπαρξη τους.
Μη φοβάσαι ψέλλιζα στον καθρέφτη μου,
μια λάμψη είναι, ένα φως, τίποτα παραπάνω.
Κι έκλεινα τα βλέφαρα μου,
τρομοκρατημένη,
μη τυχόν αυτή η φωτεινή γραμμή
κλέψει και το δικό μου φως.
Μη τυχόν και χαθεί η λάμψη μου.

Ήμουν μικρή και δεν εκτιμούσα φως.
Ήμουν μικρή και με φόβιζε το σκοτάδι.

Μεγάλωσα λίγο
και επιτέλους έμαθα τι είναι οι αστραπές.
Μια αποφόρτιση, ένα ξέσπασμα του ουρανού στη γη,
τίποτα παραπάνω.
Μα ο φόβος μου, δεν έλεγε να φύγει!
Μια αναστάτωση με κυρίευε σε κάθε καταιγίδα
κι ας είχα τη γνώση
κι ας ήξερα τα αίτια
και πάλι με τρομοκρατούσαν αυτές οι φωτεινές λάμψεις.

Κοιτώ απόψε, έξω απ’ το παράθυρο μου.
Ο ουρανός κατακόκκινος και θυμωμένος,
σκορπά άναρθρες κραυγές και κρότους στην ατμόσφαιρα,
φωνάζει αγριεμένος,
ικετεύοντας να τον προσέξουμε.
Δακρύζει και η λύπη του μας μουσκεύει ως το κόκκαλο.
Να η πρώτη αστραπή.
Να κι ο πρώτος λυγμός.
Να ‘μαι κι εγώ να παρατηρώ τα σύννεφα.
Απόψε δε με τρομάζουν οι αστραπές.
Τι περίεργο να αντικρίζω τον φόβο μου κατάματα.
Ολόχρυσες φλέβες θυμού και λύπης
διασχίζουν τα ουράνια
προκαλώντας τρόμο σε νήπια,
περιέργεια σε περαστικούς
και ανακούφιση σε πονεμένους.
Θρηνεί ο ουρανός,
ξεσπά η πλάση
και ξάφνου η μοναξιά διαλύεται.
Ο φόβος υποχωρεί
όσο η καταιγίδα θεριεύει.

Παράξενο δεν είναι να με ηρεμούν οι αστραπές;
Ο άλλοτε τρόμος μου
αντικαταστάθηκε από μια υποψία χαμόγελου.
Είναι όμορφες οι καταιγίδες.
Παρατηρώντας τα ξεσπάσματα τους,
ανακαλύπτω τον εαυτό μου.
Σαν δάκρυα δε μοιάζουν οι σταγόνες της βροχής;
Κι οι αστραπές σαν τους λυγμούς θεριεύουν.
Θρηνεί ο ουρανός
κι ο κόσμος ανακαλεί τη θλίψη του.
Θρηνεί ο κόσμος
κι οι αστραπές συντροφεύουν τον καημό του.
Έπρεπε να μεγαλώσω, για να εκτιμήσω τις καταιγίδες.
Έπρεπε να κλάψω για να εκτιμήσω το γέλιο.
Έπρεπε να χαθώ για να βρω το δρόμο μου.
Και τώρα που ξέρω που βαδίζω,
απολαμβάνω μια ζεστή κούπα σοκολάτα,
όσο οι αστραπές φωτίζουν τα ουράνια…

Φιλίνα Ιγνατιάδου