Η ενδοοικογενειακή βία δε σταματά στο “μένουμε σπίτι”.

Το “Μένουμε Σπίτι”, δεν είναι για όλους καλό. Δεν είναι ασφαλές. Πίσω από κάποιες πόρτες δεν υπάρχει υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Δεν υπάρχει ο χαβαλές να παίζουν με τα χαρτιά υγείας και να γελούν. Να αράζουν στον καναπέ και να βλέπουν ταινίες.

Δεν είναι εύκολο για μία γυναίκα να αμπαρωθεί όλη μέρα με το βίαιο σύζυγο της. Δεν μπορεί ένας άντρας που έχει εθισμό στον τζόγο να κλειστεί μέσα. Θηρίο θα γίνεται εις βάρος των άλλων μελών. Δε γίνεται μία μητέρα που ο αλκοολισμός την πνίγει να αντέξει να ασχοληθεί περισσότερες ώρες με τα παιδιά της. (Τα φύλα που αναφέρω αλλάζουν από περιπτώσεις σε περιπτώσεις).

Υπάρχουν και εκείνες οι οικογένειες, που η ενδοοικογενειακή βία που ζουν, τους τσακίζει κόκκαλα και ψυχές. Υπάρχουν και εκείνα τα παιδιά που κακομεταχειρίζονται. Που ακούν τους γονείς τους να τρώγονται όλη μέρα πια. Που νιώθουν τα άγρια ξεσπάσματα επάνω τους. Γυναίκες που το μαύρισμα στο σώμα τους δεν είναι από ηλιοθεραπεία.

Άρα καλέ μου φίλε, πριν γκρινιάξεις για τον εγκλεισμό σου, σκέψου πόσο τυχερός είσαι που ζεις σε ήρεμο περιβάλλον. Θα μου πεις πως δεν έχεις αυλή. Ή μένεις σε τέσσερις τοίχους μόνο. Δίκιο έχεις, να το ξέρεις. Για κανέναν μας δεν είναι εύκολο. Πίστεψε το. Όλοι το παλεύουμε γι’ αυτό και βρίσκουμε τις πιο τρελές αστείες λύσεις, για να περνούν οι ημέρες μας όσο γίνεται πιο ευχάριστα. Σκέψου όμως πως υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή που δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν από τον κορωνοϊό, αλλά από την ενδοοικογενειακή βία.

Οπότε κάνε υπομονή. Κι’ εσύ και ο διπλανός σου, μα κι εγώ. Θα περάσει. Ας απολαύσουμε το σπίτι μας. Ας μείνουμε σπίτι.

Αν όμως πέσει στην αντίληψη μας πως στο διπλανό διαμέρισμα υποφέρουν παιδιά, σύζυγοι, τηλεφωνούμε άμεσα στο 100 ή στο 15900 (τηλεφωνική γραμμή SOS, βία κατά των γυναικών) ή στο Χαμόγελο του Παιδιού. Θα το κάνουμε για να σώσουμε ζωές. Ζωές που είναι σε κίνδυνο από άλλες επικίνδυνες αρρώστιες. Η βία δεν είναι ακίνδυνη.

Βοηθάμε όσο μπορούμε.

Εύη Π. Γουργιώτη