Οι άνθρωποι κεράκια αναμμένα

Συναντάς και μερικούς ανθρώπους στη ζωή σου κεράκια αναμμένα. Που δε λένε μεγάλα λόγια, δε γελάνε πολύ, δε μιλάνε πολύ. Είναι μετρημένοι και σοβαροί. Ήσυχοι και αθόρυβοι. Η δική τους σκιά, δεν πέφτει πάνω σου σαν μολύβι αλλά ελαφριά, αρχίζουν να σε καταλαβαίνουν σιγά σιγά, δε σε γεμίζουν φωτάκια και γιρλάντες, δε σε εκβιάζουν συναισθηματικά, δε σε βασανίζουν με ανόητες συζητήσεις και δε σου τρώνε το χρόνο με ανούσιες ερωτήσεις. Σε μαθαίνουν σιγά σιγά και αργά. Δεν το παίζουν κολλητοί αλλά είναι ουσιαστικά κοντά σου. Δεν προσποιούνται τους καλούς, είναι μοναδικοί. Μπορεί να μη μιλήσεις για μεγάλο διάστημα μαζί τους, αλλά είναι πάντα εκεί πολύτιμες πετρούλες!

 

Είναι άνθρωποι που δεν είναι πομπώδεις, που δεν επιζητούν την πρώτη θέση αλλά που είναι τελικά πολεμιστές, που δεν καυχιούνται πως εκείνοι μπορούν, μα λένε ένα ίσως μπορώ, όμως στο τέλος τα καταφέρνουν.

 

Είναι άνθρωποι δίχως ματαιοδοξία που πετυχαίνουν τα πάντα με τις αξίες τους, δε θα έρθουν δίπλα σου να σε ξεγελάσουν, ούτε να αρπάξουν αλλά να μάθουν. Έχει μεγάλη διαφορά. 

 

Αυτούς τους ανθρώπους όταν τους συναντήσεις κράτησέ τους σφιχτά. Όχι δυνατά, μην τους πονέσεις, μην τους φοβίσεις, απλά να ξέρουν ότι είσαι πάντα εκεί όταν σε θελήσουν. Αυτούς τους πολύτιμους ανθρώπους μην τους χάσεις από τη ζωή σου και μην μπερδευτείς με την λάμψη άλλων γύρω σου. Ο καθένας έχει τα χαρίσματά του και με εκείνα αγαπιέται. Αγάπησε τους όπως τους αξίζει!