Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια πανδημία
Ήταν παραμονές του 2020, όταν άρχισε να ακούγεται πως εμφανίστηκε ένας μεγάλος ιός στην Κίνα, ενώ αρχικά ούτε το όνομα του δεν μπορούσαμε να πούμε σωστά. Ο Κορωνοϊός λοιπόν, είχε έρθει για να μείνει για αρκετό καιρό και ας μας φαινόταν τότε τόσο μακρινός. «Έλα μωρέ, στην άλλη πλευρά της γης είναι», λέγαμε.
Πού να φανταζόμασταν πως η διασπορά του στον παγκόσμιο χάρτη από εκεί και έπειτα θα γινόταν με ταχύτατους ρυθμούς; Πού να ξέραμε πως οι μάσκες που βλέπαμε μέχρι τότε να φορούν οι γιατροί και κάποιοι άλλοι άνθρωποι θα γίνονταν η ασφάλεια για εμάς και τους γύρω μας και θα τις φοράγαμε για κάμποσο καιρό; Πού να ξέραμε πως θα βιώναμε αρκετές καραντίνες για να σταματήσουμε τη μετάδοσή του;
Ξέρεις αγάπη μου, πολλές φορές το γέλιο του: «έλα μωρέ, σιγά να μη συμβεί σε μένα», μετατρέπεται σε μούδιασμα φόβου και απόγνωσης μπροστά στο αντίκρισμα του κακού που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα μας επισκεφτεί. Ξέρεις, όταν ο ιός που ακούς πρώτα, γίνεται επιδημία και μετά πανδημία, δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις την ισχύ και την έκτασή του. Έτσι κι εμείς..
Με το πρώτο κρούσμα που εμφανίστηκε στην Ελλάδα μπορεί να ταραχτήκαμε και να κοιταχτήκαμε μεταξύ μας βουβοί, αλλά δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε τη συνέχεια. Οι εξελίξεις πλέον ήταν ραγδαίες, τα σχολεία κλείνουν, οι περισσότερες εργασίες σταματάνε, οι εντολές από το κράτος και τους γιατρούς λένε «κλειστείτε στα σπίτια σας για να γλυτώσουμε, είναι φονικός»
Δεν ξέραμε τι ακριβώς έπρεπε να κάνουμε, απολυμαινόμασταν, προσέχαμε και περιμέναμε να φύγει. Θα με ρωτήσεις: «υπήρχαν αψιμαχίες μεταξύ των ανθρώπων για τον Κορωνοϊό;» και θα σου χαμογελάσω απαντώντας σου ενώ θυμάμαι το τότε: «Ναι, φυσικά, αλλά όλα ξεχάστηκαν όταν ξεμπερδέψαμε μαζί του. Αφού τον εξολοθρεύσαμε, όλοι γελάγαμε και ήμασταν ελεύθεροι πια από αυτόν. Ένας ολόκληρος πλανήτης έγραψε ιστορία, αυτή που σου διηγούμαι τώρα και πια δε φοβίζει.»
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
