Ανώμαλη προσγείωση

Όταν σε προσγείωσαν ανώμαλα σ’αυτή τη ζωή, δεν πρόλαβες να μεγαλώσεις.

Άγγελος γεννήθηκες, με φτερά σπασμένα και τρύπα στην καρδιά.

Πόνεσες απ’ την πρώτη ανάσα, έβλεπες αλλιώς, αισθανόσουν αλλιώς.

Ήδη, διαφοροποιήθηκες πολύ πριν της ώριμης συνειδητοποίησης.

Δεν πρόλαβες να ζήσεις το παιδί μέσα σου, ίσως, δεν υπήρξες αληθινά αυτό.

Η ανεμελιά, το παιχνίδι, η συμπόρευση, άγνωστες λέξεις. 

Ο κόσμος, βλέπεις, ήδη σκληρός, απ’ την πρώτη ανάσα σου.

Δε σε ρώτησε κανείς, αν το ήθελες, δε σε ρώτησε κανείς αν αντέχεις, πόσο έκλαψες, πόσες ευχές έκανες, να ξυπνήσεις από αυτό το κακό όνειρο.

Πόσες φορές, οραματίστηκες  τα “δεδομένα” των άλλων;

Αυταπάτη μιας στιγμής δικής σου και πού να εξηγείς και ποιος στ’ αλήθεια να σε νιώσει;

Άγγελος με σπασμένα φτερά, με άδικη πορεία.

Θαρρώ, πως ΉΡΩΑ σε λένε.

*Σ’ αγαπώ, Ζωή.

Εύη Μαυρογιάννη