Τα μεγαλύτερα ψέματα
Τα μεγαλύτερα ψέματα που λέμε είναι στον εαυτό μας.
Παραμυθιαζόμαστε για να αντέχουμε και για να έχουμε ένα συνταξιδιώτη στο όνειρο.
Γιατί αν δεν υπήρχε ένα όνειρο να ανθίζει μέσα μας, τι θα ήταν η ζωή ρε παιδιά; Ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνει.
Όλα έχουν δύο όψεις όπως τα νομίσματα.
Όπως το ψέμα και η αλήθεια.
Όπως το φανταστικό και το πραγματικό.
Η ψευδαίσθηση που παράγει αδρεναλίνη, σε βοηθάει να κάνεις σταθερά βήματα και να ελπίζεις σε κάτι άπιαστο.
Κάτι που θα σε απογειώσει.
Κάτι που εσύ έχεις μάθει να περιμένεις με λαχτάρα.
Έτσι μαθαίνεις να ζεις με ψέματα που γνέθεις και που μεγαλώνουν όλα αυτά που επιθυμείς.
Όλα αυτά που ποθείς να ζήσεις και που προσπαθείς να τα πιάσεις.
Μοιραία έρχεται η στιγμή που και εσύ ο ίδιος μπερδεύεσαι και ψάχνεις μέσα σου να ανακαλύψεις τι έγινε σε πραγματικό χρόνο και τι είναι γέννημα της φαντασίας σου.
Ωστόσο, εσένα σου αρέσει αυτό το παραμύθι και εγώ επικροτώ τις αποφάσεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα.
Μην εγκαταλείπεις το ζητούμενο και χάσεις τη χαρά. Ακόμη και ψεύτικη αν είναι, άσ’ τη να κατοικίσει εκεί όπου εσύ επιθυμείς.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
