Μάθημα ζωής
Μερικές στιγμές νομίζω πως γυρίζουμε γύρω-γύρω από τον εαυτό μας. Σαν να μας έχουν στήσει κάποιοι αόρατοι, περίεργοι τύποι, ενοχλητικοί κυρίως, μια φάρσα, ξέρετε, από αυτές που σε κάποιες κινηματογραφικές ταινίες που βλέπουμε, μας κάνουν και φωνάζουμε παρασυρόμενοι από ό,τι διαδραματίζεται και προκαλεί ένταση στους θεατές.
Διαρκώς επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, τόσο πολύ, που μάθαμε το σενάριο πια απ’ έξω και ανακατωτά, όπως λέγαμε και στο σχολείο, θέλοντας να πείσουμε πως μάθαμε το “μάθημα”. Πάντως στη ζωή δεν συμβαίνει το ίδιο. Αν μαθαίναμε το “μάθημά” μας δε θα γινόταν αυτό που ζούμε κάθε λίγο και λιγάκι που ησυχία δεν έχουμε, από καταστάσεις που αντί να μας λύνουν τα προβλήματα, μας ανοίγουν καινούργια.
Το μάθημα της ζωής, για να το μάθουμε, πρέπει να δοκιμαστούμε πολύ και να κουράσουμε το μυαλό, αλλά και την ψυχούλα μας, για να ανοίξει ο δρόμος στο Φως, που βέβαια είναι πάντα με το μέρος μας, αλλά εμείς δεν το βλέπουμε, ενώ το ζητάμε, τι περίεργο, αλήθεια! Μιλάμε για το Φως και είμαστε στο σκοτάδι πολλές φορές και όχι μόνο εμείς, αλλά και πολλοί από αυτούς που υποτίθεται ότι μας “οδηγούν” στο Φως. Έχουν πολλά σκοτάδια ακόμα να διανύσουν, όπως διαπιστώνουμε παρατηρώντας τη ζωή. Ερχόμαστε λοιπόν στο ίδιο σημείο και προσπαθούμε κάθε φορά να βρούμε λύση και απάντηση στο γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα, όλο αυτό προσωρινά βέβαια όπως αποδεικνύεται, γιατί επαναλαμβάνεται με άλλη αιτία το όλο σκηνικό της ζωής.
Τι μένει λοιπόν; Τελικά, εμείς θα δώσουμε τις λύσεις, εμείς και κανένας άλλος. Εμείς θα ανατρέψουμε αυτό που ζούμε, μόνο που δεν καταλαβαίνουμε το πώς. Εμείς, όταν πιστέψουμε στη δύναμή μας, όταν καταλάβουμε πως η ζωή μας είναι δικό μας αποτέλεσμα, προϊόν δικής μας σκέψης που επαναλαμβάνεται για να μην αντέξουμε άλλο πια και να ζητήσουμε να σταματήσει με όλη μας τη δύναμη, σαν το εκείνο το αγαπημένο παιχνίδι του Λούνα Παρκ, την Μπαλαρίνα, που κάποτε, αν θυμάσαι, ζαλιζόσουν από τις πολλές στροφές και φώναζες λίγο πριν λιποθυμήσεις: Σταματήστε να κατέβω!
Ενώ λοιπόν στην αρχή σε διασκέδαζε, τώρα λες “δεν αντέχω άλλο αυτό το γύρω-γύρω”. Κάπως έτσι και η ζωή μας, κάπως έτσι και αυτοί οι “περίεργοι τύποι” που σας ανέφερα ανακυκλώνουν τα προβλήματά μας στήνοντάς μας τα ίδια σκηνικά πότε εδώ και πότε εκεί. Εμείς όμως, που δε “μασάμε” πια, δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα, στο παιχνίδι τους, αλλά να σταματήσουμε πριν μας ζαλίσουν οι στροφές του φωνάζοντας, όχι με τα χείλη αλλά με την ψυχή μας που την κουράζουν όλα αυτά: Μέχρι εδώ! Τώρα αναλαμβάνω εγώ τον εαυτό μου και δεν αφήνομαι στα γεγονότα, θα την πάω όπου θέλω την ψυχούλα μου, αλλά και τη ζωή μου, χωρίς να μπλέκω μαζί σας με τα παιχνίδια σας, σας κατάλαβα πια και ξέρετε κάτι;
Με κουράσατε με τα ίδια και τα ίδια. Που ο σκοπός σας είναι να ξεχάσω μέσα στη ζαλάδα που μου προκαλέσατε, τον εαυτό μου. Να μείνω χωρίς άποψη, χωρίς δύναμη, ένα άδειο σκεύος που θα το προγραμματίσετε όπως σας εξυπηρετεί, χωρίς να σκέφτεται, μόνο να “υπακούει” στις εντολές που στέλνεται μέσα από τα παιχνίδια σας που ζαλίζουν με τις στροφές τους, αλλά και αποπροσανατολίζουν παράλληλα από τη δική μου διαδρομή, που κουράστηκα για να τη βρω, όμως δεν την αφήνω.
Σας κατάλαβα, “κύριοι περίεργοι”. Το σκοτάδι δε με ενδιαφέρει, μη μου δείχνετε λοιπόν συνέχεια τα ίδια, γυρίζω τον διακόπτη στο Φως και εκεί, σαν τις σκιές που θέλουν να ξεφύγουν αλλά διαλύονται, στο “πι και φι” εξαφανίζεστε. Σας την έσκασα, νομίζω πως καταλάβατε…
Μαριάνθη Μαίρη
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
