Ένα ψέμα την ημέρα
Υπάρχουν Αλήθεια και Ψεύδος άραγε; Ή υπάρχουν μόνο Νέον και Παλαιόν, και το Ψεύδος είναι απλώς το γήρας της Αλήθειας
Καβάφης Κ.
Το ψέμα είναι στην φύση μας. Γιατί αν δεν ήταν, δεν θα ήταν τόσο εύκολο αντίστοιχα στην καθημερινότητα μας. Έρευνες αναφέρουν πως λέμε κατά μέσο όρο ένα ψέμα την ημέρα.
Μπορεί να εντάσσεται στα «αμαρτήματα» της ανθρώπινης φύσης, ποτέ ωστόσο όσο αθώο και αν είναι, δεν συγχωρείται εύκολα!
Η τιμωρία του ψεύτη δεν είναι ότι δεν τον πιστεύουν, αλλά ότι εκείνος δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν σκέφτονται καν να το χρησιμοποιήσουν και άνθρωποι που είναι δεύτερη φύση τους. Γιατί όμως λέμε ψέματα; Και πως ξεχωρίζουν τα περιβόητα «αθώα» από το «παθολογικό ψέμα»;
Θα ήταν ευκολότερο αν μεγάλωνε η μύτη μας όπως του Πινόκιο κάθε φορά, μα στην εποχή μας δεν υπάρχει πλέον καμία διαχωριστική γραμμή και το μπέρδεμα γίνεται όλο και μεγαλύτερο.
«Είπα αυτό για να σε προστατεύσω», λένε όσοι αναγκάζονται κάποιες φορές να ξεστομίσουν κάτι που δεν ευσταθεί για να μην πληγώσουν τον διπλανό τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως, όταν έρθει η ώρα της αλήθειας, το προσπερνάμε γιατί ήταν κάτι που δεν θα άλλαζε την καθημερινότητα μας.
Είναι οι περιπτώσεις εκείνες που δεν προκαλούν έκρηξη αντιθέτως μπορεί να σώσουν ανθρώπους και καταστάσεις.
Προσοχή! Δεν το ωραιοποιώ!
Όμως έχει αποδειχθεί σωτήριο πολλές φορές, όπως πχ η απόκρυψη προσωρινά μιας άσχημης είδησης ή δυσάρεστης εξέλιξης των πραγμάτων από αγαπημένα μας πρόσωπα.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά.
Εκείνη που οι άνθρωποι έχουν μάθει να ζουν μέσα σε αυτό και είναι δύσκολο και για να τους ίδιους να το διαχωρίσουν από την αλήθεια. Άσε που σχεδόν πάντα, ξεχνούν τι έχουν πει και για το μπαλώσουν πλέκουν καινούργιο παραμύθι.
Είναι δύσκολη και για εμάς η συναναστροφή με αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί σχεδόν πάντα, αφού δεν μπορούμε να τους διακρίνουμε από την αρχή, καταλήγουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας, για τα δεινά που υποστήκαμε εξ’ αιτίας τους!
Οι άνθρωποι αυτοί , έχουν συνήθως κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Την επιθυμία για μεγάλη ζωή, την χαμηλή αυτοεκτίμηση, την έντονη τάση για αυτοπροβολή! Πλέκουν λοιπόν τα πράγματα με τέτοιο τρόπο και στα σερβίρουν πασπαλισμένα με μπόλικη δόση αυτοπεποίθησης (δανεική πάντα), που αδυνατείς να καταλάβεις τι έχεις ακούσει.
Αν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα της αλήθειας, από θύμα γίνεται και θύτης ξαφνικά!
Δυστυχώς, οι άνθρωποι με αυτή την συμπεριφορά, έχουν και οι ίδιοι ταυτιστεί τόσο πολύ με ότι έχουν πει, που έχει χαραχτεί στο πετσί τους, έτσι είναι δύσκολο να το αναιρέσουν.
Οι μυθομανείς , όπως ονομάζονται , δεν καταλαβαίνουν και δεν αποδέχονται το μέγεθος της εξάρτησης από την «ιδανική ζωή» που έχουν στο μυαλό τους και στο όνομα της θυσιάζουν ακόμα και την ψυχική τους ηρεμία.
Κρύβονται από την ίδια την ζωή, γιατί έχουν χάσει από νωρίς το νόημα και καταλήγουν να χάνουν τον ένα μετά τον άλλο και τους ανθρώπους από δίπλα τους.
Ψέμα, ψέμα, ψέμα παντού!
Το γιορτάζουμε και επίσημε την πρώτη Απριλίου.
Το εντάξαμε στις ζωές μας, το βάζουμε στο σπίτι μας, το προσπερνάμε ενίοτε για να πάμε παρακάτω. Ελπίζουμε πολλές φορές ακούγοντας το και ας ξέρουμε πολλές φορές την αλήθεια.
«..Όλοι οι άνθρωποι λέμε ψέματα. Θα πούμε ψέματα και για το ότι λέμε ψέματα αν χρειαστεί. Εγώ είμαι αλγεβρικός ψεύτης: Υπολογίζω ότι δύο καλά ψέματα κάνουν ένα θετικό»
Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να βρει έναν τρόπο να μην λέει και να μην ακούει ψέματα!
Από την ώρα της γέννησης κάθε ανθρώπου, η «διαφορετική αλήθεια» τον ακολουθεί συνεχώς. Εκείνο όμως που είναι στο χέρι του, είναι η επιλογή της ιστορίας που θέλει να ακούσει κάθε φορά.
Πάντα θα υπάρχει η αλήθεια που ψεύδεται
Όμως αρκεί να θυμόμαστε πως κανένας δεν έχει τόσο ισχυρή μνήμη, ώστε να μπορεί να είναι και τέλειος ψεύτης!
Μαρία Βουζουνεράκη
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου.
Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα.
Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση.
Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
