Μοναξιά: Το εισιτήριο για της Ζωής το παρακάτω
Να τη σέβεσαι τη μοναξιά σου, να την πονάς. Να μην την αφήνεις σε τρεμάμενα χέρια. Να μην την εμπιστεύεσαι σε άδειες αγκαλιές. Η μοναξιά είναι το εισιτήριο για της ζωής το παρακάτω. Είναι αυτή που θα σε παραλάβει τσακισμένο και θα σε παραδώσει ολοκαίνουριο σε ένα καλύτερο αύριο. Θα σε απογυμνώσει από τους φόβους σου και θα σε μονιάσει με τα πάθη σου. Θα γαληνέψει το βλέμμα σου, θα ελαφρύνει την ψυχή σου και θα αποτυπώσει και πάλι εκείνο το ξεχασμένο χαμόγελο στο πρόσωπό σου.
Να μην τη φοβάσαι τη μοναξιά, δεν ήρθε για να μείνει. Ήρθε για να σε συστήσει και πάλι με το χαμένο σου εαυτό. Να αναδείξει την αλήθεια και να ξορκίσει το ψέμα σου. Να σου μάθει να ζεις με την απουσία και να εκτιμάς την παρουσία. Να αγαπάς όσα έχασες και να φυλάς όσα έχεις. Αυτή μόνο θα σε γαλουχήσει και θα σε ωριμάσει.
Να την αντέχεις τη μοναξιά σου, να τη μετράς. Μην τη θυσιάζεις για εφήμερους έρωτες και άψυχα βράδια. Μην την ανταλλάσεις με πρόσκαιρες σάρκες και άνευρα χάδια. Η μοναξιά θα σε δικάσει, θα σε καταδικάσει μα τελικά θα σε δικαιώσει. Θα ντύσει με μελωδίες την περιήγηση στο λαβύρινθο της ανασυγκρότησης και του επαναπροσδιορισμού σου, και όταν τελικά φτάσεις στην άκρη του νήματος, θα αφήσει το χέρι σου και θα περιμένει στη γωνία ως την επόμενη κακοτοπιά σου.
Η μοναξιά είναι το εφόδιο για μια καλύτερη ζωή. Είναι ένα ταξίδι που όλοι το φοβόμαστε και όλοι το αναβάλλουμε. Όλοι το απευχόμαστε μα όλοι το ευγνωμονούμε. Σε αυτήν οφείλεις τις σωστότερες αποφάσεις και τις σοφότερες επιλογές σου. Μαζί της μοιράστηκες τα πικρότερα δάκρια και τις πιο δυνατές στιγμές σου.
Να την αγαπάς τη μοναξιά σου. Μόνο μέσα από αυτήν θα μπορέσεις να αναγεννηθείς. Άφησέ την να γλείψει τις πληγές σου. Δες στο σκοτάδι της και άκου τη σιωπή της. Να την τρέφεις με αλήθεια και με όνειρα. Να αντλείς από αυτήν ζωή κι ελπίδες. Σε μια εποχή που οι σχέσεις είναι εύθραυστες, οι άνθρωποι περαστικοί και τα λάθη μοιραία, μόνο μέσα από τη μοναξιά μπορείς να επενδύσεις σωστά σε ένα καλύτερο αύριο.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
