“Αντίο”: Η αρχή του τέλους
“Αντίο”: Μια λέξη ζωτικής σημασίας. Πέντε απλά – πλην όμως καθοριστικά γράμματα, τα οποία μπορούν να βάλουν τέλος σε όλα όσα σε κρατούν πίσω και να σηματοδοτήσουν μια νέα αρχή. “Την αρχή του τέλους” για όσους στήριξαν την απόφασή τους χωρίς πισωγυρίσματα και δεύτερες σκέψεις.
Πρόκειται για τη στιγμή που ο κόσμος σου όλος σείεται και το μόνο που σου’ χει μείνει να κάνεις είναι να πάρεις μια πέτρα και να την πετάξεις πίσω σου.
Είναι μια κουβέντα που τη φοβόσουν καιρό. Χρειάστηκε πολλή σκέψη, περίσσια αποφασιστικότητα και πραγματική θέληση. Συναισθήματα, αντοχές και δισταγμοί πάνε περίπατο. Όλο σου το είναι επικεντρώνεται σε μια λέξη και ολόκληρο το σώμα σου συντελεί στην εκφορά της. Είσαι πλέον έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι.
Θα ακολουθήσει ένας μικρός θάνατος. Μέρες που δε θα περνούν, νύχτες που δε θα ξημερώνουν και στιγμές που ο ίδιος ο χρόνος θα φαντάζει ο χειρότερος εχθρός σου. Θα παλέψεις με τους δαίμονές σου, θα σκοτώσεις προσωπικές σου χίμαιρες και θα ταξιδέψεις σε αταξίδευτα νερά στα άδυτα της ψυχής σου. Ένα σεργιάνι σε μέρη ανήλιαγα, που αν και τόσο προσωπικά σου ήταν άγνωστα μέχρι τη στιγμή εκείνη. Μια ανάβαση σε ένα Γολγοθά συνοδευόμενη από μελωδίες που θα διαδέχονται η μια την άλλη καθώς το κουβάρι της εσωτερικής σου αναζήτησης ξετυλίγεται, αλλάζοντας ολόκληρη την κοσμοθεωρία σου κάθε φορά που θα ανακαλύπτεις κάτι καινούριο αναφορικά με τον εαυτό σου.
Κάπου εκεί λοιπόν, σε ένα από αυτά τα αξημέρωτα βράδια, ανατέλλει ξαφνικά ένας καινούριος ήλιος. Χαράζει επιτέλους η μέρα που θα σηκωθείς και θα πατήσεις στα πόδια σου με μια δύναμη και μια σταθερότητα που δεν ήξερες πως διαθέτεις. Η απόγνωση και η αδυναμία που έντυναν το βλέμμα σου έχουν αντικατασταθεί από εμπειρία, σιγουριά και γαλήνη. Τα σημάδια μπορεί να υπάρχουν ακόμη, άλλα οι πρώτες ενδείξεις επούλωσης είναι πια εμφανείς. Είσαι σε θέση να κρίνεις πού έσφαλες και πού όχι, να θέσεις εσύ ο ίδιος μέτρα και σταθμά σε οτιδήποτε σε κρατούσε δέσμιο της ζωής σου και να σχεδιάσεις το μέλλον σου βασιζόμενος στον εαυτό σου και μόνο.
Στο σημείο λοιπόν αυτό μπορείς και να ξεκινήσεις και να πιστεύεις σε θαύματα. Γιατί αν δεν είναι θαύμα αυτό, τότε τι είναι; Υπέβαλες τον εαυτό σου σε μια κόλαση από την οποία και πέρασες. Έζησες παρέα με τη μοναξιά, την απώλεια και την αυταπάρνηση. Έκανες δεύτερη φύση σου τον πόνο, έπνιξες το παράπονο κάθε φορά που το κλάμα σου γινόταν η φωνή βοώντος εν τη ερήμω κι εξάντλησες τις φυσικές σου ανάγκες για ψυχική ηρεμία και ισορροπημένη διάθεση.
Γύρισε λοιπόν πίσω και ρίξε μια τελευταία ματιά στη μέχρι τώρα διαδρομή. Είναι μια διαδρομή της οποίας το τέλος μπορούσες μόνο να το φανταστείς όταν έπαιρνες τη μεγάλη απόφαση. Κοίταξέ την μια ύστατη φορά απαλλαγμένος από πάθη και αρνητικά συναισθήματα. Αγάπησέ την γιατί αυτή ήταν ο λόγος που είσαι σήμερα καλύτερος άνθρωπος. Εκτίμησε τον αγώνα που έδωσες με τον εαυτό σου για να φτάσεις εδώ που είσαι και ορκίσου να μη γυρίσεις πίσω ποτέ ξανά.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
