27 Ιανουαρίου 2019
Share

Τι άρωμα φοράει η ευτυχία;

από
Post Views: 3

Ο καθένας μες στα κουτάκια του .

Στους πέντε τοίχους του.

Στα σύνορα της αποσύνθεσης ή της επαναφοράς.

Στις σελίδες της μοναξιάς του.

Και μετά πως;

Πως ξεχωρίζει η έβδομη αίσθηση;

Κάθε φορά που βάζω το κλειδί στην πόρτα

και ξεκλειδώνω τις ρωγμές μου,

κάθε φορά ξυπνάει μέσα μου η σκέψη του επαναπροσδιορισμού.

Μ’ ανάβω το φως, κάνω δύο βήματα πιο μέσα

κι εκεί που όλα θυμίζουν επανάσταση,

βγάζει μπαστούνι ο χρόνος

και κλειδώνει τα φτερά του.

Είναι γιατί δε γιορτάζουν οι πράξεις.

Είναι γιατί δεν πεθαίνουν οι εμμονές.

Είναι που το κόκκινο φοβάται

κρατώντας μια θέση στο ασπρόμαυρο.

Και το μπλε που εκλιπαρεί να γεμίσει με δυόσμο τις πληγές του.

Έχω ανάψει όλα τα φώτα για να ζεστάνω μια παρένθεση.

Έχω σκορπίσει όλα τα όνειρα για να δεσμεύσω μια εικόνα .

Κι έπειτα περπατώ στη νύχτα

κι ανταμώνω όλα μου τα ερωτηματικά.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα κορμιά

συλλαβίζουν όλα τα αναπάντητα με τον ίδιο ήχο.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα χαράματα

ακουμπάνε με δεκανίκια στα ίδια χρώματα.

Ψιθύρισα στη νοσταλγία όλες τις συλλαβές της επιμονής.

Κι εκείνη διάλεξε τη φωτιά.

Μα πώς να κάψεις τα κομμάτια σου

όταν το μόνο που σου απομένει

είναι η στάχτη της παρηγοριάς σου;

Κι αναρωτιέμαι ακόμα:

τι άρωμα φοράει η ευτυχία;!

Maria Voulgari

Post Views: 3

About Μαρία Βούλγαρη

















View all posts by Μαρία Βούλγαρη | 92 posts

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορεί επίσης να σας αρέσει