Εύα Κοτσίκου

Θέλω να πάρω ένα ζευγάρι αθλητικά, να τα φορέσω και να αρχίσω να τρέχω. Να τρέξω να προλάβω ! Να προλάβω όσα δεν έκανα. Να...

Περί διλημμάτων ο λόγος σήμερα. Όχι μικρών, τύπου: “τι θα φάμε σήμερα, μπάμιες ή φασολάκια;” αλλά μεγάλων, τύπου: “να πάρω αυτό τον δρόμο ή τον...

Εδώ κάποτε ήταν το σπίτι μου. Ένα παλιό ισόγειο με αυλή. Έζησα εδώ από τα 13 μέχρι τα 27 που έφυγα για να ανοίξω το...

Η ώρα τρεις το βράδυ και ένας Θεός ξέρει πόσες μουτζουρωμένες κόλλες χαρτί έχω πετάξει στο πάτωμα μέχρι να βρω κατάλληλες λέξεις να σου περιγράψω...

Παρασκευή απόγευμα. Πίνω τον καφέ μου μπροστά από την Καπνικαρέα,  στο Μοναστηράκι, στο γνωστό εκείνο πεζούλι που με έχει φιλοξενήσει άπειρες φορές στα ζόρια μου...

Μην το αναβάλλεις! Αλήτεψε, ταξίδεψε, γέλα δυνατά, χόρεψε στη μέση του δρόμου, γίνε μούσκεμα απ΄την βροχή, βγες βόλτα μία ηλιόλουστη μέρα, παίξε σαν παιδί. Πιάσε...

Υπάρχει ένας δύσκολος δρόμος. Δρόμος δύσβατος και κακοτράχαλος. Λίγους θα δεις να τον περπατάνε. Και αυτοί οι λίγοι θα είναι γεμάτοι πληγές και αίματα στα...

  Είναι, κάποιες φορές,δυο μισά που μαζί κάνουν το απόλυτο ένα.   Έναν -τέλεια- σχηματισμένο κύκλο που εκεί μέσα κλείνουν οτιδήποτε δικό τους,οτιδήποτε έχουν μοιραστεί,οτιδήποτε...

  Ας μου επιτραπεί το πρώτο μου άρθρο της χρονιάς να μην περιλαμβάνει τις συνηθισμένες μου αμπελοφιλοσοφίες,να μην είναι κάποια ιστορία, ούτε κάτι βιωματικό, όχι...

Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς και εκτός του ότι όλοι και όλα κινούνται σε ξέφρενους, εορταστικούς ρυθμούς ,οι ευχές δίνουν και παίρνουν, κόσμος ξεχύνεται στις στολισμένες πόλεις και...

Παραμονές Πρωτοχρονιάς και κάθε χρόνο από παιδί τέτοιες μέρες αφιέρωνα ένα δίωρο για να παρακολουθήσω την  “Ιστορία μιας  κάλπικης λίρας”.  Μια Ελληνική ταινία σε σενάριο...

Και ποιος είπε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Δεν είναι η ύπαρξή του μύθος αλλά η ανυπαρξία του. Το μόνο που -ίσως- δεν είναι αλήθεια...

Ξέρεις, εγώ, έχω γνωρίσει ανθρώπους από αλλού φερμένους. Αλλιώτικους, διαφορετικούς, αγγελοκεντημένους, μη- κανονικούς. Ανθρώπους που ακολουθούν τη σκιά τους σαν παιδιά ξεγελασμένα. Που προσπαθούν να...

Από τα μικρά μας χρόνια ακόμα και από τότε που αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, μας γεννιούνται απορίες. Αυτές τις απορίες για τον κόσμο...

Να, λοιπόν, που ήρθε η ώρα που διαπίστωσα ότι τα παραμύθια είναι ό,τι πιο αληθινό υπάρχει και ότι είναι η μόνη πραγματικότητα που ενστερνίζομαι. Και...

Δεκαέξι μέρες για τα Χριστούγεννα λέει… Και μας πιάνει μια αγωνία να το πω; Μια ανυπομονησία να το πω; Ένα καρδιοχτύπι να το πω; Και...

Σηκώνεται το πρωί πρώτη από όλους και αρχίζει  να ετοιμάζεται βιαστικά. Πλένει τα δόντια της με σπασμοδικές κινήσεις-δεν προλαβαίνει για πολλά πολλά. Βάζει λίγο καφέ...

  Ένα Σαββατιάτικο ξύπνημα σε μυρωδάτα σεντόνια. Ένας καφές, ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό που ζέστανε ουρανίσκο και ψυχή. Η αφηρημάδα μιας στιγμής που σε ταξίδεψε. Ένας...

  Δευτέρα βράδυ Νοεμβρίου. Χαζόκουτα. Ειδήσεις μουρμουρίζουν τα ίδια και τα ίδια. Αύριο η Αθήνα κλειστή λόγω απεργίας. Να δω πως θα πάω στη δουλειά....

Δεν φεύγω σου λέω, δεν πάω πουθενά. Θα μείνω εδώ. Θα περπατώ δίπλα σου όταν θέλεις συντροφιά. Όταν θα θες να μείνεις λίγο μόνος θα...

Ξέρεις εγώ… Να, απόψε που τα λέμε όλα θα στα πω. Εγώ όταν είμαι μόνη μου φοβάμαι. Και κουλουριάζομαι σε στάση εμβρυακή για να παρηγορηθώ....

Ο Στράτος κάθε Κυριακή φορούσε το γαλάζιο του πουκάμισο στραβοκουμπωμένο, το καλό του ψάθινο καπέλο, έβαζε και ένα κλεμμένο γαρύφαλλο στο αυτί από από τον...