Το μαγαζί πλημμυρίζει από ένα ταξίμι σε ρε μινόρε. Εκείνη, καθισμένη σε ένα τραπέζι στη γωνία, καταπίνει σε κάθε γουλιά απ’ το κρασί της τις αδυναμίες της. Δε μοιάζει με τις άλλες αυτή η γυναίκα. Τα μάτια της κοιτούν σταθερά, με αξιοπρέπεια, με βαρύτητα. Εναρμονίζεται με τη μουσική. Το μπουζούκι […]
Ζεϊμπέκικο
5 posts
Δεν έχει νόημα πια, τελείωσε. Άφησέ με να ξεσπάσω. Άσε με να πενθήσω όπως μόνο εγώ ξέρω. Όπως μόνο εγώ έχω μάθει να ξορκίζω θεούς και δαίμονες. Με τη ζάλη μου πυξίδα και τον πόνο για οδηγό. Μόνο μου, σε εκείνο το γνώριμο – υπόγειο μαγαζάκι, με κακής ποιότητας κρασί […]
Κάποτε είπες: “Γράφω! Γράφω γιατί η γραφή είναι το καταφύγιό μου. Το ησυχαστήριο της σκέψης και το καθαρτήριο της ψυχής μου. Η Ιθάκη μου και ο προορισμός μου. Η γραμμή του τερματισμού κάθε μου πορείας και το σημείο εκκίνησης κάθε μου νέας διαδρομής. Για να δραπετεύω γράφω.” Σ’ […]
Το ζεϊμπέκικο σου δεν θα στο πάρει κανείς. Πρέπει να κλέψει πρώτα την ψυχή σου για να χορέψει και αυτό δεν γίνεται. Η δική σου ψυχή εύχομαι να έχει πάντα θησαυρούς, τα χέρια σου να είναι ανοιχτά για να αγκαλιάζεις τους ουρανούς και το όμορφο χαμόγελο σου να φωτίζει […]
Χέρια ανοιχτά, φλέβες πρησμένες και βλέμμα βαρύ. Η τελετουργία αρχίζει. Ξεκινάει εκείνος ο μοναχικός χορός που σε βαπτίζει ξανά και σε εξαγνίζει. Μέχρι τη στιγμή εκείνη δε μιλούσες. Δεν αντιδρούσες. Δε μετείχες σε ό,τι και να συνέβαινε γύρω σου. Η μουσική έπαιζε δυνατά, ο κόσμος τραγουδούσε, τα χαρούμενα γλεντοτράγουδα διαδέχονταν […]