Επίπεδο. Ανωτερότητα. Αξιοπρέπεια. Λέξεις συνυφασμένες με το ήθος. Ακούμε συχνά ανθρώπους ύστερα από διαμάχες με συνανθρώπους τους να δηλώνουν με στόμφο πως έχουν επίπεδο και πως δεν θα ασχοληθούν με μικροπρέπειες ενώ την ίδια στιγμή ασχολούνται εξαπολύοντας κατηγορίες. Παρατηρούμε γρήγορες εναλλαγές συναισθημάτων, τόσο γρήγορες που πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει κάπου, κάπως μια κάποια σταθερότητα ή οι σχέσεις είναι πια μια βόλτα πάνω σε κινούμενη άμμο. Όσο εύκολα εκδηλώνουμε αγάπη σε κάποιον άλλο τόσο εύκολα, αν τα πράγματα πάρουν διαφορετική τροπή από αυτήν που προσδοκούμε, μετατρέπονται τα συναισθήματά μας σε αρνητικά.
Που πάει, αλήθεια, η αγάπη, το νοιάξιμο, το ενδιαφέρον αν η εξέλιξη μιας σχέσης είτε πρόκειται για φιλική, είτε για ερωτική, είτε για οποιαδήποτε άλλη δεν είναι η αναμενόμενη; Πως είναι δυνατόν να αγαπούμε υπό προϋποθέσεις, να νοιαζόμαστε μόνο όταν παίρνουμε για αντάλλαγμα επιθυμητές συμπεριφορές και να μετατρέπεται κάθε θετικό συναίσθημα σε πικρόχολη κριτική αν δεν βαίνουν όλα καλώς; Και εν’τέλει είναι αγάπη και ενδιαφέρον αυτό που βιώνουμε ή απλά ένα συναίσθημα – χαμαιλέοντας που αλλάζει χρώμα ανάλογα με την συνθήκη που επικρατεί;
Κάθε χωρισμός σε όποιο επίπεδο, κάθε απόλυση από δουλειά, κάθε απόρριψη, είναι δοκιμασίες στις οποίες καλούμαστε να αποδείξουμε ότι διαθέτουμε τον χαρακτήρα που υποστηρίζουμε ότι έχουμε. Όταν όλα πάνε καλά, όταν οι συνθήκες μιας κατάστασης είναι ιδανικές λογικό είναι πως οι συμπεριφορές είναι οι πρέπουσες. Αναμενόμενο. Είναι μεγάλη νίκη όμως επί του εαυτού μας το να διατηρούμε την ακεραιότητά μας και μετά την λήξη ή τη λύση των σχέσεων ή των συνεργασιών μας. Το να φεύγεις κύριος /κυρία από μία κατάσταση μαρτυρά την ποιότητα του χαρακτήρα σου.
Ο εύκολος δρόμος είναι να φορτώσεις στον εκάστοτε άλλον άνθρωπο ευθύνες και λάθη, να τον κατηγορήσεις και να θυματοποιηθείς. Ο δύσκολος να κάνεις ανάληψη των δικών σου ευθυνών, να παραδεχτείς τα δικά σου λάθη, να μην κατηγορήσεις κανέναν συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σου, να αποδεχτείς ότι τα συναισθήματα και οι καταστάσεις δεν είναι εφ’ όρου ζωής και ότι όλα έχουν ημερομηνία λήξης. Να φιλτράρεις τις στιγμές, να κρατήσεις τις καλές, να ευχηθείς κάθε καλό στον άλλο και να προχωρήσεις με αξιοπρέπεια. Εσύ διαλέγεις.
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…
