Εκείνες οι “άλλες”
Κάθεται και παρατηρεί σε ένα όμορφο, θορυβώδες μπαρ. Υπάρχει κόσμος πολύς γύρω της, αλλά αυτή είναι λες και δεν υπάρχει ανάμεσα τους. Έτσι το αντιλαμβάνεται εκείνη εν αντιθέσει με τους υπολοίπους. Κάποιος από την παρέα την ρωτά, αν είναι καλά, έχει κάτι. Μα αυτή γυρνά λίγο χαμένη και χαμογελά λέγοντας, όλα καλά.
Και έτσι όπως το λέει είναι, δεν κρύβει κάτι, είναι εντάξει. Μόνο εκείνη η αίσθηση, σαν να είναι απομονωμένη και να παρατηρεί το κόσμο γύρω της να κινείται σε φρενήρεις ρυθμούς. Το έχει ξανά αντικρίσει όλο αυτό, μα δεν μπορεί να το κατανοήσει απόλυτα. Νιώθει αποξενωμένη, αλλά αυτό δεν τη τρομάζει. Σκέφτεται όμως και αναλύει. Δεν το μοιράζεται με άλλους παρά μόνον με τον εαυτό της.
Φλερτάρουν οι άνθρωποι γύρω, κοιτούν, τραβούν τη προσοχή των άλλων. Φαίνονται χαρούμενοι και ευτυχισμένοι με τόσο οφθαλμοφανή τρόπο θεωρητικά. Μα αυτή τους αισθάνεται ανασφαλείς, μόνους, φοβισμένους ίσως. Αλλά δεν μπορεί να αιτιολογήσει πρακτικά αυτή την άισθηση, αν ρωτηθεί. Οι άλλοι δεν θα το κατανοήσουν, ίσως την θεωρήσουν παράλογη, μα εκείνη αυτό νιώθει.
Κοιτά το διαφορετικό τρόπο ζωής και τον αντιλαμβάνεται ψεύτικο. Δεν το κατακρίνει, μα το θεωρεί παράξενο. Θέλει να έχει στη ζωή της εκείνα τα σημαντικά δικά της που θα τη κάνουν να νιώθει ευτυχισμένη. Κι όταν η ίδια προσπαθήσει να τα εξετάσει, τα συναισθήματα θα βγάλει ως ζητούμενο. Εκείνα που θα αναστατώσουν τα σωθικά της, λες και η καρδιά έχει γιορτή μέσα της. Πόσο χαρούμενη την κάνει αυτό. Τότε θα τη δεις να χαμογελάει έντονα, οι μύες του προσώπου είναι λες και τεντώνουν από την εφορία. Το επιζητά τόσο αυτό.
Όμως δεν θα προσπαθήσει να στο μεταδώσει, όχι πια. Ο κάθε άνθρωπος έχει ελευθέρας στις πράξεις και τα αισθήματα του. Μα όταν κάποιον δίπλα της, τον αναγνωρίσει ως αντικατοπτρισμό της, απλά θα κουμπώσουν. Χωρίς πολλά λόγια μόνο με ένα αντίκρισμα, που θα είναι αναγνωριστικό των ομοίων. Έτσι πορεύεται.
Πως θα την αναγνωρίσεις, θα μου πεις. Και θα σου απαντήσω, πως είτε εξωτερικά είτε με βάσει των χαρακτήρα των αντιδράσεων της θα τη καταλάβεις. Δεν θα σε εντυπωσιάσει με την εμφάνιση της, ουδέτερη θα την χαρακτήριζα. Από την άλλη αν της μιλήσεις και περισσότερο αν σου ανοιχτεί, θα δεις πως ο τρόπος σκέψης της έχει πολλές διακλαδώσεις. “Πόσο όμορφη ήταν εκείνη η ταινία, με συγκλόνισαν οι εκφράσεις των ηθοποιών”. “Διάβασα ένα ποίημα και ο τρόπος που αισθανόταν ο ποιητής με συγκλόνισε”. Και, και, και..
Αυτή είναι λοιπόν, μα μη με ρωτήσεις πως την λένε, δεν ξέρω πλησίασε την, γνώρισε την. Και ίσως αν σε θεωρήσει δικό της σου συστηθεί.
Ακριβως οτι συνέβη σε μένα Σε ευχαριστώ για αυτά τα λογια