Θέλω να σε δω. Γι’ αυτό, να είσαι εδώ.
Λίγο πριν βγω στην σκηνή. Πανικός.
Εγώ, όμως, σκέφτομαι εσένα. Είσαι εδώ;
Θέλω να σε δω, για να πάρω κουράγιο από το χαμόγελό σου, κι ας μην σημαίνει για εσένα τίποτα παραπάνω από αυτό που δίνεις στον υπάλληλο του μαγαζιού, όταν σου δίνει τα τσιγάρα σου.
Θέλω να σε δω, όμως δεν ξεχωρίζω πρόσωπα πάνω στην σκηνή, ούτε καν το δικό σου. Όμως, μπορώ να το νιώσω πως δεν είσαι εδώ. Ούτε καν προσπάθησες, το ξέρω. Μα εγώ σε περιμένω ακόμα.
Μια τελευταία ματιά από τα παρασκήνια στο κοινό και βγαίνω στην σκηνή ξεχνώντας τα πάντα. Αφήνοντας την μουσική να γίνει το φάρμακο, το ναρκωτικό, το ηρεμιστικό μου.
Δεν το ξέρεις, όμως εκείνη την βραδιά, εγώ χόρεψα για εσένα. Τόσα άτομα στο κοινό, κι εγώ αφιερώνω σε εσένα τα λόγια, και τις κινήσεις μου. Δεν το ξέρεις, και δεν θα το μάθεις ποτέ.
Δεν είσαι εδώ, μωρό μου. Δεν ήσουν και δεν θα είσαι. Φοβάσαι. Όμως, μπροστά στα αισθήματα, δεν επιτρέπονται οι φραγμοί.
Ίσως να μην είσαι εδώ, αλλά εγώ θα ήθελα να ήσουν. Θα ήθελα να προσπαθήσεις.
Δεν είσαι εδώ, αγάπη μου.
Δεν θα σε δω.
Ίσως τελικά οι ευχές να μην βγαίνουν αληθινές…
«Δεν σε είδα χτες»
«Ναι, ήθελα πολύ να έρθω, αλλά δεν πρόλαβα. Συγγνώμη»
«Δεν πειράζει, καταλαβαίνω. Σιγά, δεν έγινε και τίποτα!»
Angel
