24 Ιανουαρίου 2018
Share

Κι αν θες να μάθεις τι είναι αγάπη

Post Views: 12

Θέλεις να σου πω τι είναι αγάπη, μάτια μου;

Αγάπη είναι τα φιμωμένα λόγια τη στιγμή του αποχωρισμού.

Το “να προσέχεις” εκείνο καθώς η φιγούρα σου μίκραινε κι έσβηνε μπροστά μου.

Αγάπη είναι τα βράδια που με βρήκαν σφιχταγκαλιασμένο υστερικά με το άδειο μου μαξιλάρι.

Τα ματωμένα εκείνα λόγια που πρώτα εμένα τσάκιζαν κάθε φορά που ένιωθα το τέλος σαν θηλιά να με πνίγει.

Αγάπη είναι οι αξημέρωτες βόλτες στους σκοτεινούς διαδρόμους του σπιτιού μου.

Τα δάκρυα που στέγνωσαν στα χείλη μου κάθε φορά που ο ύπνος αργούσε να με πάρει.

Αγάπη είναι όλες εκείνες οι φορές που τα μάτια μου παρέμειναν πεισματικά κλειστά για να συγκρατήσουν τη θλίψη που είχε συσσωρευτεί μέσα τους.

Εκείνο το “τι να κάνει άραγε;” που τόσο ασυναίσθητα καμιά φορά μου ξεφεύγει.

Αγάπη είναι η κακή εκείνη συνήθεια να βάζω το καλό σου πάνω απ’ το δικό μου και να λέω “δεν πειράζει”.

Όλες εκείνες οι συζητήσεις με φίλους που κράτησαν ως τα χαράματα, με το ημίγλυκο να καυτηριάζει τις μνήμες μας.

Αγάπη είναι κάτι τέτοια απογεύματα λίγα χρόνια μετά, που οι σκηνές μας ξετυλίγονται τόσο γλυκά κι ανώδυνα μπροστά μου.

Να θυμάμαι μία μία τις συγγνώμες που ζήτησα, τα ψέματα που πίστεψα και τα λάθη που συγχώρησα για μια τελευταία φορά.

Αγάπη είναι όλες οι τελευταίες φορές.

Τα άδεια παγκάκια, τα μοναχικά ηλιοβασιλέματα, οι ξεχασμένες υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο.

Αγάπη είναι όλα εκείνα τα καλύτερα αύριο, που τελικά δε χάραξαν ποτέ.

Παντελής Χατζηκυριάκου

Post Views: 12

About Παντελής Χατζηκυριάκου

Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.


Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.

Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω. 

Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.

Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει