Λατρεμένο το απαγορευμένο
Κι όμως μπορεί να συμβεί στον καθένα.
Ακόμη και στους πιο καθωσπρέπει, τους πιο εγκρατείς, τους πιο συγκροτημένους, τους πιο πουριτανούς, τους πιο πιστούς, τους πιο θεοσεβούμενους, τους πιο αψεγάδιαστους.
Και θα συμβεί όχι γιατί αποφάσισαν να πάνε κόντρα στη φύση τους∙ θα συμβεί γιατί δεν το αποφάσισαν, δεν το διάλεξαν.
Ήρθε και τους βρήκε∙ και συνέβη. Και λέγεται έρωτας.
Κεραυνοβόλος, αστραπιαίος, ουρανοκατέβατος.
Έρωτας «από μηχανής θεός», σε σώζει από την τραγωδία της ρουτινιασμένης καθημερινότητας.
Έρωτας «κατηραμένος όφις», σε παρασύρει να γευτείς το μήλο της αμαρτωλής απόλαυσης.
Έρωτας σεισμός, μετακινεί τις γεωμετρικές πλάκες του συμβιβασμού και τη συμβατικότητας, σε ταρακουνά, σου μαρκάρει με κόκκινο το ακατάλληλο λημέρι που για καιρό είχες βολευτεί, τραβώντας σε εκεί που κουμπώνεις, εκεί που ταιριάζεις.
Έρωτας κρυφός, παράνομος, απαγορευμένος!
Ένας τέτοιος έρωτας, άραγε, είναι πάντα καταδικασμένος από την κοινωνία και τη ζωή;
Ή μήπως είναι απλώς ένα hangover από το γλυκό πιοτό της αμαρτίας που θαρρείς ότι θα ξενερώσεις μετά από ένα μονορούφι, δίνοντας όρκο να μην το ξαναδοκιμάσεις;
Μήπως είναι ο λάθος έρωτας, που όπως κάθε λάθος κρύβει και ολίγον από πάθος;
Όχι μωρό μου, ένας τέτοιος έρωτας, που κάνει τα μάτια σου να λάμπουν και το πρόσωπό σου να φωτίζεται, το στήθος σου ν’ ανεβοκατεβαίνει, την καρδιά σου να χτυπά σαν τρελή, που δίνει στο σώμα σου ψυχή, δεν είναι λάθος.
Είναι ο σωστός έρωτας τη λάθος στιγμή, στο λάθος χρόνο, στο λάθος τόπο, στις λάθος συνθήκες.
Είναι ο σωστός έρωτας στο λάθος χρόνο, σε ασέληνες νύχτες, σε βιαστικά μεσημέρια, σε στριμωγμένα ημίωρα, όταν τα δευτερόλεπτα τρέχουν ιλιγγιωδώς και το βλέμμα σου το ξεκολλάς φευγαλέα από το βλέμμα του έρωτά σου για να τσεκάρεις το ρολόι.
Είναι ο σωστός έρωτας στο λάθος τόπο, σε φτηνά ξενοδοχεία, στα σεντόνια των πολλών, σε απόμερα φεγγάρια.
Είναι ο σωστός έρωτας στις λάθος συνθήκες, τότε που η βιοπάλη, οι υποχρεώσεις, ο αγώνας κατά της μιζέριας, τα προβλήματα σου είχαν πάρει όλη την ενέργεια , μέχρι που ξαφνικά κατάλαβες ότι είχες κι άλλα κι άλλα να δώσεις, γιατί σε τροφοδοτεί ο έρωτάς σου.
Είναι ο σωστός έρωτας τη λάθος στιγμή. Πάνω που νόμιζες ότι έχεις βάλει τη ζωή σου σε μία τάξη, ήρθε και ανέτρεψε τα δεδομένα σου, σε έβγαλε από το κάδρο, έθεσε εν αμφιβόλω τις αναστολές σου, σε δίδαξε ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι που ο νικητής ρισκάρει, ποντάρει, τα παίζει όλα για όλα, δεν εξαντλείται στα σιγουράκια, δεν αναπνέει αρκετά στο δυάρι της σύμβασης, δεν ευχαριστιέται το ταξίδι όταν οδηγεί μόνο ευθεία.
Είναι ο σωστός έρωτας που σου δείχνει πως η ζωή είναι μία, είναι μικρή και αξίζει να τη μοιραστείς με έναν έρωτα που η διαίρεση θα γίνεται μαγικά πολλαπλασιασμός.
Δε βρίσκεις κάθε μέρα τον έρωτα.
Άλλαξε τη στιγμή, άλλαξε τις συνθήκες, τον τόπο, το χρόνο, αλλά μη θυσιάζεις τον έρωτά σου!!!
Σημ. Το παρόν άρθρο δεν είναι ύμνος στο παράνομο, αλλά στο αυθεντικό. Δεν επικροτεί το επιδερμικό, το άπιστο, το χυδαίο. Καταδικάζει το συμβιβασμό, την καταπίεση, την ευκολία. Υμνεί το σπάνιο, το δύσκολο, το εξαιρετικό, το once in a lifetime. Αγαπά τον έρωτα, αλλά αγαπά και τον άνθρωπο, τον συγχωρεί , τον βλέπει με επιείκεια, τον θέλει ευτυχισμένο.
Ανθή Γεωργά
Γεννήθηκα στην Αθηνα, παιδί της γενιάς του 80, όταν μεσουρανούσαν η ντίσκο, το μαλλί αφανα και τα κόκκινα αυτοκίνητα. Σ αυτή τη γιγαντουπολη μένω και το απολαμβάνω, έχοντας πάνω μου ασβηστα τα σημάδια απο τις επιρροές της επαρχίας. Δύο γονείς, δύο ιδιαίτερες πατρίδες, ατελείωτα καλοκαίρια, έχω ζήσει το ένα τρίτο της ζωής εκεί. Εργάζομαι ως δικηγόρος, διαβάζω νόμους, τους ερμηνεύω, τους χειρίζομαι, τους χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς. Όπως και το λόγο άλλωστε.. Σκέφτομαι με λέξεις, εκφράζομαι με αυτές και όταν δε γράφω δικόγραφα, τις κάνω προτάσεις μήπως και μπορέσω να ερμηνεύσω τους ευμεταβλητους νόμους της ζωής.
