Νυχτερινές ακροβασίες

Δύσκολοι οι χειμώνες
και τα σκεπάσματα δε φτάνουν…

κι αν ήξερες να με αγκαλιάσεις
λίγο πιο στοργικά,
λίγο πιο γοητευτικά,
λίγο πιο ξεσηκωτικά
κάπως να με αποκρυπτογραφήσεις
σε μια στιγμή αδυναμίας,
θα σου αφηνόμουν ολότελα…

θυμάμαι τις σιωπές σου…
τις σκιές σου…
τις γραντζουνιές σου στα σεντόνια
αποτυπωμένες γυμνές στο σώμα μου

με ρωτούσες αν ήξερα
και σου απάντησα :
αν μ’ακούει η σιωπή,
υπάρχει ελπίδα

έχει βάλει κρύο
κι η αγκαλιά σου φωνάζει υπομονή
κι αν η υπομονή μ’ ακούει,
μου φτάνει…

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *