Το είδωλο μου στον καθρέφτη

Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή σου, που αποφασίζεις ότι ήρθε η ώρα να πάρεις τα πάνω σου. Ο πόνος στην ψυχή της ήταν πλέον η μόνιμη βλάβη του κορμιού της. Ήρθε η ώρα να πάει στην δουλειά. Το ξυπνητήρι χτυπούσε κάθε πέντε λεπτά. Αφού πλέον είχε βαρεθεί να το κλείνει και να το ξανακλείνει, αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να σηκωθεί. Με πολύ βάρια βήματα σηκώθηκε από το κρεβάτι και το μόνο που γυρνούσε στο μυαλό της ήταν ότι δεν ήθελε να πάει πουθενά και να ακούσει κανέναν.

Έφτασε με χίλια ζόρια στο μπάνιο. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και η αηδία της γι’ αυτό που έβλεπε δεν άργησε να έρθει.Αφού έπλυνε το πρόσωπο της και ξανακοίταξε στον καθρέφτη, ένιωσε κάτι να την ρουφάει μέσα σ’ αυτόν. Ήταν όλα τα χρόνια της ζωής της. Και τα καλά και τα κακά. Όσο και να ήθελε να σταθεί σ’ αυτά που την πόνεσαν, πάντα ερχόταν και ένα κάλο για να την κάνει να ξεχάσει τα κακά που είχε δει λίγα δευτερόλεπτα πριν. Αφού έμεινε λίγα λεπτά κοιτάζοντας τον καθρέφτη – προσπαθώντας να καταλάβει τι ανάδρομη ήταν αυτή που την έστειλε το μυαλό της, αποφάσισε να του δώσει το πιο δυνατό, δυναμικό και ισχυρό χαμόγελο. Πήρε όση δύναμη της είχαν αφαιρέσει οι γύρω της και είπε στον εαυτό της:

“ Όχι κορίτσι μου! Όχι. Κανένας και τίποτα πάνω σ’ αυτή την γη δεν μπορεί να σε κάνει να υποφέρεις τόσο. Σήκωσε λοιπόν τους ώμους σου, πάρε μια δυνατή ανάσα, ρούφα όλο το οξυγόνο μέσα στο στήθος σου και αυτή την φορά να το κάνεις για σένα και μόνο.

Γιατί όταν εσύ η ίδια θα βγεις έξω από την λευκή πόρτα του σπιτιού σου, με τόση δύναμη και εμπιστοσύνη, τότε θα καταλάβεις ότι όλοι οι άλλοι θα κάνουν ένα βήμα πίσω για να διασχίσεις τον δρόμο που εσύ επέλεξες. Και τότε, για άλλη μια φορά θα καταλάβεις ότι όλοι αυτοί που βημάτισαν προς τα πίσω, ήταν αυτοί που τόσα χρόνια έσκυβες το κεφάλι σου από φόβο μη χάσεις κάτι το οποίο πίστευες ότι πρέπει να κρατήσεις κοντά σου, άσχετα με της μηδενική αξία που είχε.

Από σήμερα λοιπόν αγάπα τρομερά και τρελά αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη σου και μην επιτρέψεις να σου το ραγίσουν. Πες ένα “γεια” σ’ αυτά που έφυγαν και “καλή τύχη” σ’ αυτά που θα έρθουν! Κι ένα μεγάλο αντίο σ’ αυτούς που σε υποτίμησαν. Σ’ αυτούς που δεν πίστεψαν και δεν έδωσαν την ψυχή τους για σένα, ενώ εσύ την έδινες απλόχερα.

Αντίο λοιπόν!!”

Κωνσταντίνα Εσκιτζή 

About Κωνσταντίνα Εσκιτζή

Μέχρι εχθές δεν ήξερα ότι οι λέξεις θα γίνουν οι όμορφες στιγμές μου.
Δεν πίστευα ότι οι εικόνες που με γοητεύουν στα μάτια μου όπως μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, θα γινόταν και η έμπνευσή μου.
Σήμερα λοιπόν κάνω τις εικόνες μου λέξεις και δημιουργώ κείμενα που μέχρι εχθές δεν ήξερα ότι υπήρχαν..

View all posts by Κωνσταντίνα Εσκιτζή | 11 posts