Ο δρόμος για την πυρά είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις
Χαίρετε. Μια τέτοια μέρα στη κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας βιβλία αρχαίων συγγραφέων, έργα τέχνης όπως γλυπτά και πίνακες, όργανα μουσικής, περίτεχνοι καθρέφτες, καλλυντικά, γυναικεία καπέλα, οτιδήποτε συμβόλιζε τον καλλωπισμό ψυχής και σώματος σχημάτιζαν μια τεράστια πυραμίδα. Έμοιαζε σαν ο κόσμος των Μεδίκων να είναι στιβαγμένος σε αυτή την πυραμίδα. Το πλήθος έστεκε σιωπηλό με το κρύο να το διαπερνά και την ανυπομονησία να το διακατέχει.
Μπροστά στην πυραμίδα ο Δομικανός μοναχός στάθηκε και έψαλλε μια προσευχή. Έπειτα έδωσε το σύνθημα. Μια τεράστια φωτιά άναψε και κατέκαψε τα στιβαγμένα αντικείμενα. Η εποχή των Μεδίκων είχε τελειώσει και ο καπνός που ταξίδευε στον μουντό ουρανό σηματοδοτούσε την εποχή της κυριαρχίας του Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, του Δομικανού μοναχού. 7 Φεβρουαρίου 1497 η «πυρά της ματαιοδοξίας» όπως ονομάστηκε ήταν το αποτέλεσμα των προθέσεων του Σοβαναρόλα να απαλλαγεί η Φλωρεντία από την πολιτική και ηθική διαφθορά.
Που κατέληξαν οι αγνές προθέσεις και τα φλογερά πιστεύω του ζηλωτή μοναχού; Στην καταστροφή βιβλίων και έργων τέχνης. Που κατέληξε ο ίδιος ; Οι υπερβολές του και η καταπίεση οδήγησαν στο ανάθεμα από τον Πάπα και την σύλληψη του από τους κουρασμένους και μπουχτισμένους Φλωρεντίνους. Ένα μαγιάτικο πρωινό του 1498 οδηγήθηκε ο ίδιος στην πυρά. Τραγική ειρωνία, γύρισμα του τροχού της ζωής ή απλά δράση και αντίδραση, πράξη και συνέπειες. Ονομάστε το όπως σας βολεύει.
Προθέσεις λοιπόν. Αγνές, δόλιες, μελετημένες, αυθόρμητες. Τα γρανάζια της ψυχής που θέτουν σε κίνηση τις σκέψεις, τις πράξεις και τα λόγια μας. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ή πει «το έκανα ή το είπα από καλή πρόθεση ;». Μαζί με το «δεν φταις εσύ, είναι δικό μου το πρόβλημα που δεν είμαστε μαζί» είναι από τις πιο πολυφορεμένες ανθρώπινες προτάσεις. Συνήθως πληγώνουν εξίσου. Το ερώτημα που θέτω είναι απλό. Μας ενδιαφέρει στο τέλος της ημέρας η πρόθεση του άλλου ;
Σε μια πολύπλοκη και ταχύτατα μεταβαλλόμενη ζωή, έχουμε την ανάγκη ή την πολυτέλεια να κρίνουμε τις προθέσεις του άλλου; Προσωπικά, δεν την έχω. Προσπαθώ να την απλοποιήσω. Πράξεις καλοί μου. Αποτέλεσμα στη ζωή μου και στις ζωές των άλλων. Μπορεί γράφοντας αυτό το άρθρο να έχω χίλιες προθέσεις. Εσείς κρίνετε το αποτέλεσμα. Άξιζε τον κόπο ή όχι. Όσο περνάει ο καιρός καταλήγω στην φράση «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις» ή στην περίπτωση του δύστυχου Σαβοναρόλα ο δρόμος για την πυρά είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις. Η δόλια η φωτιά καλό είναι να μας ζεσταίνει , όχι να καίει ζωές.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
