Ωδή στη Γυναίκα

Γυμνώνω την ψυχή μου μπροστά σου. Γυμνή από φόβους, ελπίδες, αναστολές, από  κάθε περιττό στολίδι. Ελεύθερη από φίμωτρα που της φόραγα για να μην την ακούω να υμνεί την παρουσία σου κάθε φορά που σε κοιτάζω. Γυναίκα, ιδού η ψυχή μου γυμνή μπροστά στα ροδόλευκα γόνατα σου.

Υψώνεσαι μπροστά μου Θεα με πληγές να ρέουν αίμα και δάκρυα, θνητή με αθάνατη καρδιά και θωριά. Χαμηλώνω να θαυμάσω τα χέρια που ανασταίνουν και νεκρώνουν καρδιές και ζωές. Γυναίκα, ιδού η ματιά μου ταπεινή μπροστά στην πληγωμένη ομορφιά σου.

Ναός το κορμί σου, έτοιμο να δεχτεί πιστούς και θυσίες και βεβηλώσεις από ανόσιους με ψεύτικα λόγια. Δοξαστικοί ύμνοι θ’ ακουστούν από τους ιερείς και τους περαστικούς όταν σε αντικρύζουν και κατάρες από ανάξιους που περιφρονείς. Γυναίκα, ιδού η λαλιά μου πιστή ακόλουθος στην τραγουδισμένη μεθυστική κορμοστασιά σου.

Αστέρια ολόλαμπρα τα μάτια σου φωτίζουν το σκοτάδι της ζωής μου. Κάθε κοίταγμα σου φωτεινή τροχιά που μου δείχνει τον δρόμο σ’ ένα κόσμο γεμάτο αγκάθια, βαλτοτόπια και ληστές να διαγουμίσουν την ύπαρξη και την τιμή των αδυνάτων. Πύρινα ξίφη οι ματιές σου μάχονται τους δαίμονες του μυαλού και της καρδιάς μου. Γυναίκα, ιδού οι δαίμονες μου νικημένοι από τα υπέροχα μάτια σου.

Ικέτης προσφεύγω στη μεγαλοσύνη σου να βρω τη σωτηρία μου. Βλέπεις Κυρά ότι οδεύω μοναχός στον χαμό μου χωρίς πίστη και θάρρος σ’ έναν αγώνα χαμένο. Μόνο η δικιά σου αγκαλιά θα γιατρέψει τις πληγές από πράξεις, λόγια και ιδέες προδωμένες από την αρχή. Γυναίκα, ιδού το πληγωμένο μου κορμί γερμένο στη σωτήρια αγκαλιά σου.

Κάνε με άξιο να σταθώ στο πλάϊ σου. Να είναι ο πόθος σου το νέκταρ που θα γευτώ και θα μου χαρίσει την αθανασία. Γιατί στ’ αλήθεια χίλιους θανάτους να έχω, πάλι αθάνατος θα μείνω όσο μ’ αγαπάς. Γυναίκα, ιδού η ζωή μου μπροστά στην αγάπη σου. Σου χαρίζω την ζωη μου. Χάρισε μου την αθανασία.

Αμήν.

Λουκάς Αναγνωστόπουλος

About Λουκάς Αναγνωστόπουλος

Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου  μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.

View all posts by Λουκάς Αναγνωστόπουλος | 103 posts