Αμέτρητες στιγμές να γνέθουν το παρόν
μια αίσθηση, μια εικόνα
και μια αστραπή
να αναμειγνύει πνεύμα και ύλη
ως μια ανάμνηση στο παρελθόν,
μια αφήγηση ή μια μόνο φράση.
Στιγμές,
συνθέτες της ζωής,
ανεξίτηλες στο πέρας των εποχών
μα και σαν τον άνεμο περαστικές.
Ένα ανεπαίσθητο βλέμμα,
μια ζωγραφιά έξω από τον καμβά
και μια νεογέννητη σκέψη
πνιγμένη στην ροή του χρόνου,
στον ήχο που σώπασε πριν καν ακουστεί.
Νίκος Βεσκούκης
Καθώς διάβαζα την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ και χανόμουν στις επιβλητικές σελίδες με τις ολοζώντανες περιγραφές, ξαφνικά συνάντησα την εξής φράση: «Κανένας […]
Ίσως ο Θεός να σε αγαπάει πολύ και να σου στείλει έναν άνθρωπο στην ζωή σου, που θα μαζέψει την καρδιά […]
Μέτρησε αντίστροφα τα χρόνια σου και αναλογίσου απλά, πόσα ζευγάρια μάτια έχουν περάσει από τη ζωή σου. Θα εκπλαγείς! Πολλά, αμέτρητα ίσως. […]
Το δωμάτιο σου. Ένα κομμάτι από εσένα, ένα από εμένα, ένα κομμάτι από τότε που ήσουν μικρός, ένα από τώρα που νιώθεις […]
