Δικαίωμα σου να πέσεις, αρκεί να σηκωθείς.
Ξέρεις κάποιες φορές απλά τίποτα δεν είναι αρκετό.
Η ψυχολογία σου πέφτει ξαφνικά, χωρίς να υπάρχει δα και τόσο σημαντικός λόγος.
Κλείνεσαι, δε θες κανέναν στο πλάι σου κι ας ξέρεις πως όλοι είναι εκεί για σένα. Μια άσχημη μέρα, μια άσχημη φάση. Όποιος και να σου μιλήσει, ξέρεις ότι δε θα καταλάβει τη θλίψη που κρύβεις μέσα σου, τη θλίψη αυτή που κοιμάσαι μαζί της κι όταν ξυπνάς βλέπεις, ότι είναι ακόμα εκεί απρόσκλητη. Μα ξέρεις κάτι, δεν πειράζει γιατί κάποια στιγμή θα περάσει, που θα πάει. Έχει τόσους άλλους σαν εσένα να επισκεφθεί.
Δε λύνεται η άσχημη ψυχολογία με τα αισιόδοξα λόγια ενός φίλου, δυστυχώς. Είσαι άλλωστε αρκετά καλός στο να τα λες κι εσύ ο ίδιος στους άλλους, όταν βλέπεις πως πέφτουν και θεωρείς χρέος σου να τους σηκώσεις. Είναι κι αυτών δύσκολη η θέση τους, θα σε στηρίξουν επειδή γουστάρουν να το κάνουν κι ας βρουν μπροστά τους τοίχο και η προσπάθεια τους πέσει στο κενό. Σαφώς και χαίρεσαι που οι άλλοι είναι δίπλα σου, μα αυτή είναι μία εσωτερική μάχη και αυτή τη φορά πρέπει να την κερδίσεις μόνος σου.
Ευχή και κατάρα το να επιλέγεις να σηκωθείς μόνος, να στέκεσαι στα δικά σου πόδια και όχι στα πόδια ενός δεύτερου ατόμου, να παλεύεις με τον εαυτό σου κάθε μέρα, μέχρι να βγεις νικητής. Ξέρω, σε καμία περίπτωση δεν υποβιβάζεις τον ρόλο των κοντινών σου, απλά η κόντρα με το εγώ είναι πάντα πριβέ.
Αργά ή γρήγορα θα βρεις το δρόμο σου, επιτρέπεται λένε να πέσεις επιβάλλεται να σηκωθείς. Κι αφού σου δίνουν την άδεια, πέσε αν αυτό γουστάρεις, ποτέ όμως εις βάρος των άλλων. Άνθρωπος είσαι, κάποιες φορές απλά συμβαίνει, δεν είναι δείγμα αδυναμίας, πέρνα τη φάση σου, κάνε το κομμάτι σου χωρίς να ακούς κανέναν και σήκω.
Ακόμα κι στον δρόμο αν πέσεις, θα σου πάρει λίγη ώρα στο έδαφος να συνειδητοποιήσεις τι έγινε, να δεις αν χτύπησες ή αν έχεις πληγές αλλά πάντα θα σηκώνεσαι και θα κοιτάς τριγύρω μη τυχόν και σε είδε κανείς να πέφτεις. Το ίδιο δεν κάνεις και στη ζωή σου; Πάλι θα κοιτάξεις αφού πέσεις αν έχεις πληγές που χρειάζεται να επουλωθούν, μα θα συνέλθεις και θα ανέβεις. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει πιο κάτω κι ότι ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι ο ανοδικός. Κοίταξε όμως αυτή τη φορά να μη σε νοιάξει τι θα πουν, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μιλήσει όσο είσαι όρθιος. Αν μείνεις κάτω το πολύ πολύ να σε λυπηθούν, να φαίνεσαι κακομοίρης.
Κι εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, ότι δεν σου αξίζει να σε λυπούνται. Σήκω, γέλα με την απροσεξία σου και συνέχισε να περπατάς. Μόνο τότε θα καταλάβεις ότι η μάχη ήταν άνιση, πάντα στη ζωή σου εσύ θα σαι το φαβορί!
