Σε αγαπάω γιατί..

Σου γράφω πάλι από ανάγκη τραγούδησε ο Παύλος κάποτε. Έτσι σήμερα και εγώ.

Σου γράφω από ανάγκη ,ανάγκη να σου πω ένα σε αγαπώ.                                                                         

Σε αγαπάω κάθε φορά που δακρύζεις όταν βλέπεις κάποιον να υποφέρει.

Σε αγαπάω γιατί πάντα έχεις μία καλή κουβέντα για όλους, ειδικά για αυτούς που σε πλήγωσαν.

Σε αγαπάω γιατί μέσα από κάθε δύσκολη στιγμή, δεν εστίασες εκεί, μα βρήκες και εκεί την ομορφιά.

Σε αγαπάω γιατί δίνεις χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση, γιατί πια έχεις μάθει πως το να δίνεις είναι ο σκοπός και όχι το να παίρνεις.

Σε αγαπάω γιατί προτιμάς τα δύσκολα, τα εύκολα δεν ήταν ποτέ για σένα.

Σε αγαπάω πιο πολύ όταν αγκαλιάζεις και μεταδίδεις τη θέρμη που έχεις στην καρδιά σου.

Απανωτές πίκρες το έκαναν αυτό το ξέρεις.

Αυτές οι αγκαλιές όμως είναι και οι πιο στιβαρές.

Σε μίσησα όμως τότε που σχεδόν λύγισες και σκέφτηκες να εκδικηθείς. Τώρα έχεις καταλάβει πως εκείνος που θα έχανε θα ήσουν εσύ και όχι εκείνοι; Ίσως τελικά να είναι και οι μόνοι άνθρωποι που έχασες από τη ζωή σου, κι ας ήταν η ίδια σου η οικογένεια.

Είδες πως οικογένεια δεν είναι πάντα το ίδιο αίμα, αλλά η ίδια καλοσύνη;

Το ξέρω πόσο έκλαψες με την διαπίστωση αυτή, μα σε αγαπάω πιο πολύ τώρα. Συνέχισε να ζεις έτσι. Με ανιδιοτέλεια, με μια ψυχή παιδιού και ένα χαμόγελο για όλους. Μου πήρε χρόνια για να σε αγαπήσω το ξέρεις. Μη με προδώσεις μόνο.

Αυτό σου ζητώ σαν χάρη.. εαυτέ μου..

Ιωάννα Νικολαντωνάκη