Η κυρία Ελίζα της “Nannucca”

Zug, Ελβετία 1975

Τρεις  Οκτωβρίου και η θερμοκρασία έχει πέσει αισθητά. Φθινόπωρο πια, και εδώ στο βουνό “Hochwatch” στο Zug της Ελβετίας η αίσθηση χειμωνιάτικη.

Μόλις και διακρίνεται από κάτω η πόλη και η σχεδόν παγωμένη λίμνη.

Μουντός και μαβής ο ουρανός. Δέκα η ώρα και αν και έχει χαράξει απ΄ τις πέντε, τα πάντα έξω ασπρισμένα.

 Δεν τολμάς να ξεμυτίσεις πριν τις δώδεκα το μεσημέρι έξω από την «Νannuca». Έτσι αποκαλούν τον οίκο ευγηρίας «Nan Care» εδώ στο βουνό “Hochwatch” οι ένοικοί του.

Πολυτελείς εγκαταστάσεις, με σύγχρονο εξοπλισμό και υψηλών προδιαγραφών παροχές μέσα σε να παρθένο όμορφο δάσος, η «Νannuca» αποτελεί τον επίγειο παράδεισο –τρόπος του λέγειν επίγειος – των ηλικιωμένων ενοίκων της. Δεν είναι απλά ένα γηροκομείο, δεν είναι μια συνηθισμένη επιχείρηση. Η «Nannucca» είναι φιλοσοφία ολόκληρη, είναι αγάπη, είναι παρέα, είναι γιορτές, είναι σεβασμός, απομόνωση, φιλία, είναι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Αυτά είχαν στο νου τους οι ιδιοκτήτες της όταν την δημιούργησαν πριν 40 χρόνια και έτσι την συνεχίζουν οι απόγονοι τους.

Εδώ ζει τα τελευταία πέντε χρόνια και η κυρία Ελίζα. Η «αριστοκράτισσα» όπως την προσφωνούν οι φίλοι της. Κομψή και ντελικάτη παρά τα εβδομήντα της χρόνια προσέχει την εμφάνισή της ακόμη και τώρα, ακόμη και εδώ. Δεν το κάνει για τους άλλους, ποτέ δεν έδινε σημασία στους άλλους, είχε την δική της θεωρία για την ζωή και αυτό ίσως την έκανε λίγο έως πολύ απόμακρη. Κι όμως, για αυτούς τους λίγους που την ένοιωσαν ήταν πραγματική «φίλη», ήταν αληθινή «σύντροφος» και ναι …θα ήταν και μια γλυκιά «μαμά»!

Άννα

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *