Για την Αλεξάνδρεια που χτίζουμε και αποχωριζόμαστε
Χαίρετε. «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι» Πήρε να σουρουπώνει. Έφτασε η ώρα που σκεφτόσουν...
Χαίρετε. «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι» Πήρε να σουρουπώνει. Έφτασε η ώρα που σκεφτόσουν...
Κι όμως, ανάμεσα στις χιλιάδες λέξεις που τόσο απερίσκεπτα σκορπάς καθημερινά σε ανούσιες συναναστροφές· στα κούφια εκείνα λόγια με τα οποία στηρίζεις επιχειρήματα, φορτίζεις σκόπιμα...
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Μη κόλλας σ’ αυτό που βλέπεις και μη πιστεύεις αυτό που ακούς. Πάντα πίσω απ’ όλο αυτό υπάρχει κάτι που...
Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε μία κάμπια η οποία περπατούσε επάνω σε ένα δέντρο. Ξαφνικά, το σώμα της άρχισε να αλλάζει και μέσα από αυτό ξεπήδησε...
Το δωμάτιο σου. Ένα κομμάτι από εσένα, ένα από εμένα, ένα κομμάτι από τότε που ήσουν μικρός, ένα από τώρα που νιώθεις οτι δεν σε...
Για δες.. Για δες πως συμβαίνουν όλα. Εκεί που δεν το υπολογίζεις, έρχεται ένα ταρακούνημα να σου πει, ποτέ μην λες ποτέ. Κι εσύ λες,...