Για δες
Για δες..
Για δες πως συμβαίνουν όλα. Εκεί που δεν το υπολογίζεις, έρχεται ένα ταρακούνημα να σου πει, ποτέ μην λες ποτέ. Κι εσύ λες, μα είναι δυνατόν.
Να λοιπόν που σκάει το συναπάντημα το ξαφνικό να σου πει, βεβαίως και όλα γίνονται.
Να λοιπόν που τα χέρια σου αρχίζουν να τρέμουν. Κόβεται η μιλιά. Τα βλέμματα συναντιούνται, τα μάτια χαμογελούν και στη συνέχεια τα κατεβάζεις. Προδίδουν αλλιώς.
Και μετά να γελάς μέσα σου με τον εαυτό σου, μονολογώντας μα πως γίνεται αυτό. Να όμως που όλα εμφανίζονται με τον ίδιο τρόπο κι εσύ απλά είσαι ο άοπλος.
Τότε λοιπόν είναι σαν να ακούγεται μια μικρή φωνούλα στο κεφάλι σου να σου λέει, άκου να δεις χρυσό μου όλους μπορείς να τους κοροϊδέψεις, όχι όμως έμενα. Νομίζεις ότι μπορείς να κρυφτείς; Φωνάζει! Σε ξέρω και άσε τις βλακείες.
Κι εσύ μένεις με ένα στραβό χαμόγελο, να λες συμβαίνει όντως;
Έχοντας το επόμενο δευτερόλεπτο έτοιμη την απάντηση μέσα σου, για δες το γίνεται.
Χριστίνα Ρογκάκου