Πονάει η ψυχή.
Πονάει η ψυχή τα βράδια που το σώμα πέφτει σαν βαρίδι σε κρεββάτι διπλό. Κρύα η μια πλευρά πάντα. Ποιος να γεμίσει το κενό;
Πονάει η ψυχή να ξέρει πώς πια αυτές οι ριμάδες οι Κυριακές θα κολλάνε σαν αιώνας. Κάποτε πέρναγαν σαν νερό οι ώρες. Μια αγκαλιά και ο πρώτος καφές και μετά αγκαλιά και.. Ρημαδιασμενες ώρες που να περάσουν θέλεις. Να ξημερώσει η Δευτέρα και να φύγεις από κει.
Πονάει μωρέ η ψυχή που εκπτώσεις δεν έμαθε να κάνει. Τα ακριβά της λησμονεί και κλαίει.
Που να γνωρίσει εγωισμό. Ξέρει η ψυχή πως στην αγάπη δίνεσαι και καταστρέφεσαι εντέλει…
Γιατί θαρρείς πως στέλνει τα δάκρυα στα μάτια κάθε που σουρουπώνει; Να ηρεμήσει προσπαθεί..
Θεριό ανήμερο. Βρυχάται, πηγαινοέρχεται. Πότε σε αναμνήσεις και ψάχνει. Σε εκείνο τον στίχο που είχε το όνομα του. Σε εκείνο τον ήχο από τα κλειδιά που κάθε βράδυ άκουγε..
Πονάει μωρέ. Πονάει που αυτή η επιστροφή που καρτερεί δεν πρόκειται να γίνει. Πονάει το αντίο που δεν ειπώθηκε ποτέ. Ποιoς να το πει και να κλείσει το παραμύθι κάπου εκεί; Αφού δεν έζησαν, δεν πρόλαβαν να ζήσουν..
Πονάει η ψυχή και άστηνε. Μην τη μαλώνεις. Κάποια πράγματα θα είναι πάντα δικά της και για αυτά θα θρηνεί..
Ιωάννα Νικολαντωνάκη
