Δύο αγαπημένοι ξένοι
Από αύριο δύο ξένοι λοιπόν.
Χωρίς το στόμα σου, χωρίς τα φιλιά σου, χωρίς τον έρωτα σου.
Χωρίς τις πλάτες σου να με χωράνε μέσα τους, χωρίς το σώμα σου να είναι ο ναός που προσκυνούσα.
Εσύ πιο ξένος από ότι πριν σε γνωρίσω.
Ένας τυχαίος άνθρωπος, ένας περαστικός άντρας, ένας άγνωστος εγκληματίας, ένας ήρεμος γκρεμός.
Ένας πόλεμος που σκότωσε τα πάντα στο πέρασμα του.
Και εγώ πιο ξένη από την αγριεμένη θάλασσα. Μια οποιαδήποτε περαστική.
Μία εικόνα στον βούρκο, μια φωτογραφία στα χαλάσματα ενός τοίχου.
Μία ένοχη που δεν ομολόγησε ποτέ.
Μία πόρτα που έκλεισε με θόρυβο πίσω σου.
Από αύριο δύο ξένοι λοιπόν.
Εγώ που δεν έπαιρνα ανάσα μακρυά σου θα ζω χωρίς να σε αγγίζω.
Εσύ που γαλήνευες το κορμί μου με τα χάδια σου θα αγγίζεις άλλα σώματα.
Εγώ που άφηνα στον λαιμό σου όλη μου την ψυχή μιλώντας σου όταν κάναμε έρωτα, θα ψιθυρίζω άλλο όνομα.
Εσύ που έμαθες το κορμί μου να σπαράζει δίπλα στο δικό σου, τις αντοχές μου να ουρλιάζουν πάνω στο δέρμα σου, θα φιλάς άλλα στόματα.
Δύο ξένοι, δύο αγαπημένοι, δύο εγωιστές, δύο πεθαμένοι.
Δύο κολασμένες ψυχές που θα κουβαλάνε αιώνια, ο ένας μέσα του τον άλλον, χωρίς ποτέ πιά να μπορέσουν να τον αγκαλιάσουν και να τον αισθανθούν.
Δύο ξένοι που καταλήξανε να φοράνε τα κομμάτια της ίδιας τους της αγάπης για να ζεσταθούνε.
– ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΞΕΝΟΙ –
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
