Η εκ βαθέων εξομολόγηση της Τίνας Μιχαηλίδου: “Καλύτερα να με φοβούνται παρά να με λυπούνται!”
–Πες μας μερικά πράγματα για τον εαυτό σου:
– Είμαι η Τίνα Μιχαηλίδου. Είμαι 28 πλέον. Την ηλικία δεν την κρύβουμε, τα κιλά όμως τα κρύβουμε. Είμαι αρχισυντάκτρια σε site και ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι εδώ και 6 χρόνια, παλαιότερα έχω κάνει και ιδιαίτερα σε παιδάκια, κακοπεράσανε λίγο βέβαια τα παιδάκια. Δεν είχα και ιδιαίτερη υπομονή καθώς είχα μάθει από τις καθηγήτριες μου που με είχαν λίγο στρατιωτάκι, κάτι που δεν συνέβαινε με τα σημερινά παιδιά που παρασύρονται εύκολα από τα social media.
Είμαι από την Κύπρο, γεννήθηκα εκεί, μετά από ένα χρόνο πήγαμε στην Αμερική και ύστερα ήρθαμε οικογενειακώς στην Ελλάδα. Μεγάλωσα στην αρχή στου Ζωγράφου και ύστερα μετακομίσαμε στα Βόρεια προάστια. Είμαι Ταύρος με Δίδυμο, τονίζω το Δίδυμος. Ο Δίδυμος είναι λίγο αλλοπρόσαλλο ζώδιο και καθώς μεγαλώνω μου βγαίνει περισσότερο ο χαρακτήρας του Δίδυμου.
–Το blog σου με τι ασχολείται κυρίως ; Ποια είναι τα θέματα του ;
-Το blog μου ασχολείται κυρίως με τους πρώην. Για να το πω πιο λαϊκά, κράζω τους πρώην. Βέβαια μαζί με αυτούς κράζω και εμένα γιατί και εγώ έχω κάνει λάθη, όχι μόνο αυτοί. Φταίω που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί τους.
–Ουσιαστικά ήταν και το ερέθισμα να ξεκινήσεις την ιστορία με το blog;
-Χώρισα, έπαθα κατάθλιψη και διέλυσα έναν αρραβώνα. Ο πόνος και τα συναισθήματα βγήκαν στα κείμενα που ανέβασα στο blog. Τόσο απλά. Στην αρχή ήταν κλειστό, μετά είπα να το ανοίξω να γελάνε και οι υπόλοιποι και να γελάνε μαζί μου. Θεωρώ ότι για να ανοίξεις ένα blog ή ένα site πρέπει να έχεις μια ιδέα που να μην έχουν οι άλλοι. Εμένα ο πόνος μου νομίζω ότι είναι η χαρά των άλλων.
–Πως νιώθεις για αυτό τώρα; Που ο πόνος σου έγινε η χαρά των άλλων ; Απαλύνθηκε κάπως ο πόνος σου;
-Πολύ καλά να σου πω. Γιατί έδωσα πολλά χαμόγελα σε ανθρώπους με παρόμοιες εμπειρίες. Να στο πω αλλιώς, μέσα από τα κείμενα μου βοήθησα ανθρώπους να μην κλαίνε ή να παθαίνουν κατάθλιψη ζώντας τους χωρισμούς. Με διαβάζουν και οι πρώην μου και οι νυν τους σχέσεις.
–Πως νιώθεις αλήθεια που σε διαβάζουν οι πρώην και οι κοπέλες τους;
– Πάρα πολύ περίεργα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα κάθονταν οι πρώην μου να με διαβάσουν από τη στιγμή που χωρίσαμε είτε καλά είτε άσχημα. Ξέρω ότι ο τελευταίος μου πρώην που χωρίσαμε καλά, με διαβάζει και μου στέλνει μήνυμα του τύπου «τι ωραίο κείμενο, για μένα είναι»; Του απαντάω και εγώ, «ναι ρε μαλάκα για σένα είναι, λες και είσαι ο μόνος». Αλλά είναι πολύ περίεργο όταν μου κάνει like η νυν σε κείμενο που ξέρει ότι σχετίζεται με τον συγκεκριμένο. Λέω μέσα μου «εντάξει κατάλαβε και αυτή τα χάλια του».
Σε τελική ανάλυση η ιστορία με το blog αφήνει ωραία αίσθηση, γιατί αν δεν ήταν ο πρώην μου εγώ δεν θα ήμουν τόσο δυναμική, ούτε θα ήμουν αυτή που έχω γίνει σήμερα. Θα ήμουν εκείνο το χαζοχαρούμενο κοριτσάκι. Έχω ωριμάσει απίστευτα. Απλά μου πήρε και πάρα πολλά χρόνια να αποκτήσω και το χαμόγελο μου. Ήταν πολύ δύσκολη όλη η διαδικασία του χωρισμού μου.
–Το γεγονός ότι σου πατάνε likes οι πρώην και προφανώς μιλάτε και σχολιάζετε τα άρθρα σου έχει βοηθήσει στην εξομάλυνση των σχέσεων σας;
-Ναι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο ή να γυρίσω στα παλιά. Επίσης όπως σου είπα, δεν γράφω μόνο για τα δικά τους λάθη αλλά και τα δικά μου, γιατί σε μια σχέση φταίνε και οι δυο. Θεωρώ ότι και αυτοί και εγώ μέσα από τα κείμενα μου, έχουμε δει τα λάθη που έχουμε κάνει. Βέβαια στην ουσία ο χαρακτήρας δεν αλλάζει. Ίσως να αλλάζει μέχρι ένα σημείο που θέλουμε εμείς να δούμε.
–Τι κρατάς από τους πρώην και τι πετάς ;
-Κρατάω τα λάθη μου και τον πόνο μου. Ο πόνος μου και η στεναχώρια μου είναι κάτι που θα κρατάω για πάντα. Δεν μπορώ να τα ξαναπεράσω εύκολα. Όταν φέρεσαι στον άλλον καλά και ο άλλος σου φέρεται πούστικα, ε τότε σου μένει, σε πονάει και για αυτό κρατάω μόνο τα λάθη μου. Πετάω τα πάντα. Από δώρα ως συναισθήματα και μετατρέπομαι σε bitch. Γενικά έχω ένα μότο στη ζωή μου «Καλύτερα να με φοβούνται παρά να με λυπούνται». Προτιμώ να κλαίω μόνη μου στο σπίτι ακούγοντας Πλούταρχο παρά να με βλέπουν έξω και να με λυπούνται. Να σημειώσω ότι δεν κράζω όλους τους πρώην μου. Δυο που μου έχουν φερθεί καλά , δεν γράφω τίποτα για αυτούς.
–Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση; Ότι μοιάζει σα να πέφτεις συνέχεια σε μια λούπα που σου φέρονται πούστικα. Δεν σε προβλημάτισε αυτό για το είδος των επιλογών σου;
-Όταν είσαι 18 ή 19 και είσαι ανώριμος ακόμη, θαμπώνεσαι από λόγια και εμφάνιση και όχι από πράξεις και τα τρως τα μούτρα σου. Ένας από τους πρώην, να είναι καλά ο άνθρωπος, με έμαθε πολλά για τους άνδρες, όπως και οι κολλητοί μου, καθώς κάνω παρέα μόνο με άνδρες. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από το blog μου. Να κοιτάμε λίγο την ψυχή, γιατί η εμφάνιση αλλάζει με τον χρόνο ενώ η ψυχή παραμένει ίδια και πρέπει να κοιτάμε τις πράξεις και όχι τα λόγια. Γιατί το σ’ αγαπώ λέγεται εύκολα στις μέρες μας αλλά από πράξεις δεν.
-Πόσες υποχωρήσεις έχεις κάνει για μια σχέση;
-Χαρακτήρα δεν αλλάζω ποτέ για μια σχέση. Μικρότερη έκανα υποχωρήσεις σε μαγαζιά και μέρη, αλλά πλέον πρέπει να είναι αμοιβαίες. Στην ουσία, δεν κάνω πια υποχωρήσεις, αν δεν δω από τον άλλον. Δεν θα είμαι μια ζωή ο μαλάκας. Δέκα χρόνια είναι αρκετά.
–Τώρα που μεγαλώνεις και τα βλέπεις πιο καθαρά δεν σου αρέσει ;
–Όχι. Πιο παλιά ήθελα να μεγαλώσω. Επειδή όμως είμαι μοναχοπαίδι, ξέρω ότι μεγαλώνοντας θα χάσω τους γονείς μου. Δεν μου αρέσει να βλέπω τους δικούς μου ανθρώπους να υποφέρουν και είναι δύσκολο όταν έχεις ένα μπαμπά γιατρό που σώζει ζωές, να είσαι εσύ που πρέπει να τον προσέχεις και να τον σώζεις που δεν είσαι κιόλας σε αυτή την ειδικότητα.
Οπότε μεγαλώνοντας έρχεται και το άγχος αν θα βρω δουλειά, αν θα βρω κάποιον καλό σύντροφο να παντρευτώ. Ο γάμος είναι σαν το καρπούζι λέει η μαμά μου. Το σπας και βλέπεις αν είναι σάπιο ή καλό. Τώρα υπάρχει και η οικονομική κρίση, οπότε ναι θα ήθελα να ήμουν μικρή και ας μην μου άρεσαν τα μαθηματικά και η φυσική.
–Τι έχεις σπουδάσει αλήθεια ;
-Κοινωνική θεολογία αλλά μόνο θεολόγος δεν είμαι. Θα ξεκινήσω τώρα σε ΙΕΚ για χειρίστρια ιατρικών μηχανημάτων. Ήθελα να γίνω γιατρός αλλά ο μπαμπάς μου έλεγε ότι δεν είναι επάγγελμα κατάλληλο για μια γυναίκα. Δεν ήταν μισογύνης απλά δεν ήθελε η κόρη του να περάσει όλα τα νιάτα και τη ζωή της σε ένα νοσοκομείο. Πλέον όμως αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό και για να βοηθήσω τον μπαμπά μου. Επίσης κακά τα ψέματα, το 90% των αγγελιών σήμερα αφορούν ιατρικά επαγγέλματα.
–Δεν έχεις σκεφτεί δηλαδή ότι θα μπορούσες να ζήσεις από το blog; Ή είδες ότι δεν έχει προοπτικές επαγγελματικές;
-Μου αρέσει αυτό που κάνω, το έχω ως χόμπι. Αλλά επειδή στην Ελλάδα είμαστε οπισθοδρομικοί σε αυτά τα πράγματα, δεν είμαστε όπως στο εξωτερικό, ακόμα θεωρώ ότι το blog είναι πολλά χρόνια πίσω ως μέσο για να πληρώνεσαι. Οπότε το κρατάω ως χόμπι και ψάχνω κάτι άλλο.
–Πότε λες ότι μια σχέση έχει τελειώσει ;
Όταν το διαισθάνομαι. Από τα σημάδια που μου δίνει ο άλλος. Όταν αρχίζεις και έχεις σχέση , βλέπεις τον χαρακτήρα που έχει ο άλλος. Όταν κάνει κάτι που θα σε ενοχλήσει τον σουτάρεις, τον στέλνεις στη μανούλα του. Δεν τον κρατάς και για πολύ.
-Η πιο μεγάλη σχέση σου πόσο κράτησε ;
-Τρεισήμισι χρόνια. Ο πρώην μου που είχα αρραβωνιαστεί. Καλά και άσχημα χρόνια.
– Σε μια ταινία είχα ακούσει την ατάκα ότι ποτέ δεν ξέρεις τη στιγμή που μια σχέση ισχύει αλλά ξέρεις πότε τελειώνει. Ισχύει στην περίπτωση σου;
-Μια σχέση ξεκινάει όταν σου δείχνει ότι ο άλλος σε θέλει και τελειώνει όταν σου δείχνει πως δεν θέλει. Κακά τα ψέματα, εμείς οι γυναίκες έχουμε την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Εμένα το μυαλό μου, το υποσυνείδητο μου μπορεί να μου δείξει κάτι που θα συμβεί αύριο. Ότι λέω γίνεται, ότι σκέφτομαι γίνεται. Λες και έχω πάρει τη σφαίρα και είμαι μάντισσα. Καλό είναι αυτό, με έχει σώσει από πολλά, μακάρι να με έσωζε και όταν ήμουν εικοσάρα.
–Το απέκτησες δηλαδή με τον καιρό;
-Μετά τα τρεισήμιση χρόνια. Μου πήρε 6 χρόνια να ορθοποδήσω. Όταν χωρίζεις λίγο πριν το γάμο και έχεις ένα μπαμπά άρρωστο και πάσχεις και από χρόνια κατάθλιψη θέλεις τον χρόνο σου. Ήταν χρόνια και τραυματικά και ευχάριστα. Έκανα πολλές κουβέντες με τον εαυτό μου και τους φίλους μου και ήθελα την ηρεμία μου.
–Στις σχέσεις σου έδωσες περισσότερα από αυτά που εισέπραξες ή το αντίθετο ;
-Με τους δυο που χώρισα καλά υπήρξε ισορροπία. Στα τρεισήμισι χρόνια σχέση έδωσα περισσότερα. Ήμουν δοτικός άνθρωπος αλλά όχι πια. Γενικά σαν μοναχοπαίδι έχεις και το χαρακτηριστικό να είσαι λίγο παρτάκιας.
–Μπορείς να κρατήσεις φιλική σχέση με πρώην ; Αν ναι, ποιο είναι το κριτήριο και ποιο το αντίτιμο ;
– Για να μπορείς να μείνεις φίλη με ένα πρώην πρέπει να σου δείξει σημάδια και εκείνος. Ο τελευταίος πρώην που είμαστε φίλοι με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο ψυχολογικό κομμάτι με τον μπαμπά μου. Όποτε ένας λόγος που είμαστε φίλοι είναι αυτός συν ότι χωρίσαμε καλά. Τώρα να σου πω κάτι για να γελάσουν όλοι οι αναγνώστες. Έχω προσπαθήσει με τον συγκεκριμένο να τσακωθούμε αλλά δεν μου κρατά κακία. Το αντίτιμο είναι ότι χωρίς να το θες δένεσαι συναισθηματικά και όσο και να θες να το παίξεις φίλη, όταν ο άλλος προχωρά σε καινούργια σχέση , κάτι σε τσιγκλάει και σε πληγώνει. Αυτή είναι η πρώτη φορά που το δοκιμάζω και η αλήθεια είναι ότι το μετανιώνω γιατί θεωρώ ότι τελικά δεν πρέπει να μένεις φίλος ή φίλη με πρώην, αλλά από την άλλη επειδή 11 μήνες τώρα είμαστε πολύ καλοί φίλοι αρχίζω να αλλάζω γνώμη, αλλά και πάλι άμα έχει σχέση ο πρώην σου και νυν φίλος σου κάπου παλεύεις μέσα σου για να υπάρχει ισορροπία.
–Πέσιμο δέχεσαι γενικά τώρα που είσαι ελεύθερη ;
-Μου την πέφτουν αλλά διστακτικά. Γενικά δεν δίνω δικαιώματα που λέει και ο Αργυρός. Ήμουν σε ένα μαγαζί, δυο-τρία χρόνια με ένα φίλο . Του έκανε εντύπωση που την πέφταν σε όλες τις γυναίκες , εκτός από εμένα. Μου λέει « Είσαι τόσο ωραία γυναίκα, γιατί δεν στην πέφτουν ;». Του λέω ότι δεν ξέρω. Πάει και ρωτάει έναν που του λέει ότι του αρέσω αλλά επειδή ξέρει ποια είμαι και τι γράφω φοβάται να έρθει. Ίσως και να είναι λάθος που είμαι απρόσιτη αλλά δεν γίνεται όλη την ώρα να μου την πέφτουν. Εξαίρεση κάνουμε για τα καλά παιδιά. Το καλό παιδί το θέλουμε. Το σημειώνουμε αυτό. Τα κακά παιδιά να στείλουν μήνυμα για ιστορίες τους, τα καλά για σχέση (γέλια). Όπως λέει και ο κολλητός μου «Τώρα κατάλαβα γιατί τους χωρίζεις συχνά. Για να τους κάνεις κείμενα». Τα καλύτερα άρθρα τα γράφεις όταν χωρίζεις και πονάς. Άμα είσαι ευτυχισμένη, σιγά μην κάτσεις να γράψεις.
–Κέρατο έχεις φάει ή έχεις ρίξει; Υπάρχει σημείο επιστροφής ;
– Δεν κάνω πράγματα που δεν μου αρέσει να μου κάνουν. Όταν είσαι μια σχέση είσαι εκεί. Και ο Πλούταρχος να είσαι (παύση), όχι εκεί θα τον κοιτάξω. Και ο Ρουβάς και ο Παρθένης να είσαι και να περάσεις από δίπλα μου, θεωρώ πολύ ανέντιμο να σε κοιτάω και να μου τρέχουν τα σάλια. Μπορεί να λένε ότι το να κοιτάς είναι οκ, το να πιάνεις είναι θέμα, αλλά εγώ δεν συμφωνώ. Οπότε δεν έχω κερατώσει, αλλά έχω πει ότι έχω κερατώσει για να τσατιστεί. Το ωραίο είναι ότι αυτός με κεράτωσε και είναι και θυμωμένος. Αυτό δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Σημείο επιστροφής δεν υπάρχει. Θα στο ξανακάνει. Το κέρατο και τα ψέματα δεν μπορώ να τα συγχωρέσω. «Την απιστία δεν τη συγχωράω» που έλεγε και η Γιαγκούση.
–Κατάθλιψη. Πότε άρχισε και πως την αντιμετωπίζεις ;
–Πριν δέκα χρόνια. Από μικρή ήμουν κλειστή χαρακτήρας και ούτε χάρηκα παιδικά χρόνια. Διάβασμα, φροντιστήριο, τρέξιμο. Επίσης στο ιδιωτικό σχολείο, δεν είναι όπως στο δημόσιο, που είναι πιο εύκολες οι παρέες και να χαρείς παιδική ηλικία. Ξεκίνησε σιγά σιγά. Ήμουν με την πρώτη σχέση και είχα δεθεί πάρα πολύ. Μετά τον χωρισμό, είχα αφήσει τη σχολή , δεν άντεχα να με ρωτάνε γιατί χώρισα και είχα βάλει μαύρες πλερέζες. Συνέχισα να έχω κατάθλιψη και με την επόμενη σχέση. Κάποιες φορές ένιωθα κατάθλιψη βλέποντας αυτή τη σχέση σε σύγκριση με την προηγούμενη. Αυτό όμως που την πυροδότησε ήταν η διάλυση του αρραβώνα. Υπάρχουν πολλά είδη κατάθλιψης. Η συναισθηματική, η επιλόχεια, αυτή που έρχεται με ανεργία. Από κει ξεκίνησε η δική μου. Από έναν χωρισμό.
–Οπότε για τα επόμενα 6 χρόνια πάλευες με την κατάθλιψη ;
-Ναι. Δεν ήθελα να βγαίνω, ήθελα να κοιμάμαι όλη τη μέρα. Ο ύπνος ήταν ο πιο γλυκός μου θάνατος. Κοιμόμουν και δεν σκεφτόμουν. Δεν ήθελα τίποτα. Ώσπου μια μέρα ξύπνησα, είδα τον εαυτό μου και είπα φτάνει πια. Νέα κοπέλα είσαι, να χαρείς τη ζωή σου. Όποτε άρχισα τις εξόδους και γενικά έκανα εργένικη ζωή που δεν είχα κάνει στις σχέσεις. Ακόμα έχω κατάθλιψη. Η κατάθλιψη δεν ξεπερνιέται, είτε πάρεις αγωγή είτε δεν πάρεις. Οπότε μαθαίνεις να ζεις μαζί της και προσπαθείς να μην τη μεγαλώνεις και να μην σε παίρνει από κάτω συχνά. Έχω πάει σε ψυχολόγο, αλλά αν δεν πεις στον εαυτό σου ότι πρέπει να την πολεμήσεις και μόνος σου, κανένας δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει. Αν εσύ δεν βρεις τη δύναμη μέσα να ορθοποδήσεις, δε ξεπερνάς τίποτα. Δεν έχουμε δώσει την πρέπουσα βαρύτητα στην κατάθλιψη. Αυτό που με ηρεμεί είναι η θάλασσα. Άνετα θα ζούσα σε νησί.
–Αγαπημένος τραγουδιστής και τραγούδι ;
– Γιάννης Πλούταρχος. Είναι το νούμερο ένα. Στο αίμα μου ρέει ο Πλούταρχος. Το τραγούδι που θα διαλέξω είναι το «Άλλον άνθρωπο». Είναι σα να μου μιλάνε τα τραγούδια του.
– Αγαπημένος συγγραφέας και βιβλίο ;
-Σεσίλια Άχερν και το βιβλίο είναι το « Υστερόγραφο σε αγαπώ». Δείχνει τη δύναμη της αγάπης όταν χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο από καρκίνο.
-Τρόποι διασκέδασης.
-Σε ρεμπετάδικα με καλό μεζέ , μιας και δεν πίνω. Τα μπουζούκια με τον Πλούταρχο. Ένας καλός τρόπος διασκέδασης είναι να γράφεις στο blog και να κράζεις τον πρώην.
–Εδώ έφτασε το τέλος της κουβέντας μας .Ελπίζω να τη χάρηκες.
– Θέλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη συζήτηση που είχαμε. Χαίρομαι πολύ που ο κόπος μου δεν έχει πάει χαμένος, είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη κ για αυτό και προσπαθώ μέσα από το blog μου να μοιράζω χαμόγελα και να κάνω τον χωρισμό λίγο πιο χαρούμενο. Το μήνυμα που θέλω να μεταφέρω είναι να μην στεναχωριόμαστε για πρώην, να μην εμπιστευόμαστε και να μην ανοίγουμε την καρδιά μας στο καθένα. Στα 18 μας όλοι κάνουμε λάθη στα 28 μας δε το δέχομαι να κάνουμε λάθος επιλογές. Οι επιλογές μας είμαστε εμείς. Μη πιστεύετε σε λόγια αλλά σε πράξεις και αν αγαπήσατε αληθινά και σας πλήγωσε πολύ να τον θυμάστε πάντα και είμαι σίγουρη πως το ταίρι σας το αληθινό θα το βρείτε μαγικά. Να χαμογελάτε γιατί το αξίζετε!”
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
