Εκείνος ο ήρωας, ο δικός μου.
21η Απριλίου 1967
-Ξυπνάτε, σηκωθείτε.
-Που πάμε;
-Προχωράτε ρε και μην ρωτάτε.
Δόθηκε η εντολή και ξεκινήσαμε να περπατάμε σπρωγμένοι κακήν κακώς. Ήμασταν πιτσιρικάδες τότε στις στρατιωτικές φυλακές, 21 χρονών ήμουν. Δεν ξέραμε που πηγαίναμε και περπατάγαμε ώρες, σαν τώρα το θυμάμαι. Το τι ξεκίνησε εκείνη την μέρα το μάθαμε αργότερα. Εμείς απλά προχωρούσαμε, μη γνωρίζοντας αν θα μας σκοτώσουν ή θα ζήσουμε.
Αυτά ειπωθήκαν λίγες μέρες πριν ενώ τον ρωτούσα ανίδεη για το τι θυμόταν από αυτή την μαύρη επέτειο. Εγώ δεν είχα ιδέα πέρα από τις θεωρητικές ιστορικές γνώσεις για εκείνη την μέρα. Αλλά κοιτώντας τον είδα τα μάτια του να υγραίνονται στην θύμηση της και το σαγόνι να τρέμει, σχηματίζοντας στα μάτια μου την εικόνα ενός νεαρού ανθρώπου. Εκείνου που δεν πρόδωσε ποτέ τα πιστεύω του και ας ταλαιπωρήθηκε για αυτά. Αυτού που η ψυχή του είναι γεμάτη δύναμη και συναίσθημα.
Κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να δακρύσω, να του πω για άλλη μια φορά πόσο τον αγαπάω και πόσο περήφανη είμαι για εκείνον. Πέρασαν χρόνια μου είπε, αλλά οι μνήμες μένουν.
Θα ήθελα να τις μαλακώσω μέσα του μα δεν γίνεται. Το μόνο λοιπόν που μπορώ να κάνω είναι να τον θαυμάζω ακόμα περισσότερο ως κόρη του.
Γιατί ναι μεν υπάρχουν άνθρωποι- ήρωες αφανείς δίπλα μας πολλοί. Μα όταν ένας από αυτούς είναι ο μπαμπάς σου, σου δίνεται η ώθηση για να παλέψεις στην ζωή σου ακόμα περισσότερο. Αναμνήσεις δικές του, γίνονται μαθήματα δικά σου. Έτσι μαθαίνεις πως το παρελθόν δεν θα πρέπει να σε φυλακίζει αλλά να σε κάνει ακόμα πιο δυνατό.
Αφιερωμένο ολόψυχα στον μπαμπά μου. Σε εκείνον που συνέβαλε στο να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.
Σε ευχαριστώ!
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
