Μόνη μου

Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή όλων που το βόλεμα της σχέσης σταματάει. Είτε από τον χρόνο, είτε από τσακωμό..όπως και να έχει, σταματάει. Και εκεί είναι που συνειδητοποιείς ότι «είμαι μόνη». Δεν έχεις σανίδα ασφαλείας, ούτε κάποιον  να σου κρατάει το χέρι όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα. Είχες  μάθει να μοιράζεσαι τα πάντα και πλέον όλα είναι δικά σου. Και τα όμορφα αλλά και τα άσχημα. Πως να το διαχειριστείς αυτό; Ειδικά όταν δεν το θέλεις; Πως να μην τον παρεις τηλέφωνο να του πεις ότι περασες το μάθημα ή ότι είχες μια απαίσια  μέρα;

Όλα πλέον είναι πιο δύσκολα. Ωστόσο, όσο  περίεργο και να ακούγεται,  το «ταξίδι» του  να μάθεις να στέκεσαι μόνος σου είναι το πιο συναρπαστικό που θα κανεις ποτε. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις ποιος είσαι μέχρι να χάσεις εντελώς τον εαυτό σου. Ξεκινάς το ταξίδι αυτό  χαμένος. Ο μισός  σου εαυτός θέλει να γυρίσει πίσω γιατί φοβάται. Ο άλλος σου μίσος όμως ξέρει ότι πρέπει να συνεχίσεις να προχωρας μπροστά και ας μην ξέρεις ακριβώς που πηγαίνεις . Και οι δυο αυτές πλευρές δημιουργούν τρικυμίες  και χάος και φοβάσαι μην πνιγείς στο ταξίδι..Φοβασαι. Μην χαθείς ακόμα περισσότερο.. αλλά στην πραγματικότητα μέσα σε αυτήν την ταραχή γίνεσαι δυνατός. Εκεί ακριβώς είναι που μαθαίνεις να στέκεσαι μόνος σου και να προσπαθείς να βρεις με τις δικές σου δυνάμεις προς τα που θα πας.

Και η αλήθεια είναι ότι η δύναμη που παίρνει κανεις από το να ξέρει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στα πάντα μόνος του είναι μοναδική. Όχι μόνο σε αλλάζει σαν άνθρωπο αλλά σου δίνει άλλον αέρα και σου αλλάζει την  κοσμοθεωρία. Γιατί μάντεψε.. πλέον εσυ αποφασίζεις για τον εαυτό σου και εσυ φτιάχνεις την ζωή σου όπως θες. Πλέον ξέρεις ότι κανεις δεν μπορεί να  σταθεί εμπόδιο σε αυτά που θέλεις να καταφέρεις αλλά μέχρι και στις πιο απλές στιγμές της καθημερινότητας. Θα φορέσεις το φόρεμα που σου είχε πει ότι.. δεν σου πάει τόσο . Θα αφήσεις κάτω τα μαλλιά σου και  ας του άρεσαν πάντα πάνω. Θα φορέσεις και το μαύρο σου κραγιον και θα κυκλοφορείς με την αυτοπεποίθηση που σου αρμόζει. Κανένας δεν μπορεί να σε πιάσει. Κανένας δεν μπορεί να σε σταματήσει. Πλέον αναγνωρίζεις ότι προτιμάς να είσαι μόνη σου από το να είσαι με κάποιον που  όσο και να τον αγαπάς ξέρεις ότι σε κρατούσε πίσω. Αποδέχεσαι και προχωράς. Τώρα η φράση «μόνη μου» δεν σε  τρομάζει τόσο. Μάλλον αρχίζει να σου αρέσει κιολας.  Και καθώς βρίσκεσαι  στο ταξίδι κατά το οποίο ανακαλύπτεις τον εαυτό σου από την αρχή,  συνειδητοποιείς οτι τα κύματα τελικά δεν είναι αρκετά μεγάλα για να σε πνίξουν, δεν χρειάζεσαι καμία σανίδα, κανένα χέρι να σε απομακρύνει από τον κίνδυνο. Μπορείς να τα καταφέρεις. Και όταν σταδιακά τα κύματα ησυχάσουν και ο ουρανός γινει πάλι καθαρός ξέρεις ότι τα έβαλες μόνη σου με τον κίνδυνο και πλέον είσαι ασφαλής και καλα. Ξέρεις ότι θέλεις να συνεχίσεις να κοιτάς μπροστά. Γιατί εκεί βρίσκονται όλα τα όμορφα.

Θα βγεις λοιπόν με τις φίλες σου, θα διασκεδάσεις, θα φλερτάρεις, θα διαβάσεις βιβλία, θα δεις ταινίες, θα πας για βολτες, θα γνωρίσεις κάποιον και θα ερωτευτείς. Πολύ πιθανό να αρχίσεις μια καινούργια σχέση. Πλέον όμως θα ξέρεις ότι μπορείς να σταθείς και μόνη σου. Δεν θα είσαι λοιπόν με κάποιον  επειδή θα φοβάσαι την μοναξιά αλλά επειδή θα το θέλεις πραγματικά. Επειδή θα σε γεμίζει και θα σε κάνει χαρούμενη. Τιποτα δεν θα είναι ίδιο πια. Και όλα αυτά επειδή έμαθες  να αγαπάς τον εαυτό σου. Έμαθες να αγαπάς την φράση «μόνη μου».

Ελένη Ξενάκη