Έλα μαζί μου

Έλα μαζί μου σε αυτό το ταξίδι
κι ας είναι σε πελάγη ανοιχτά που παν’ να χάσουν το γαλάζιο.

Έλα μαζί μου.
Γι’ άλλη μια φορά εμπιστέψου με
κι ας ταξιδέψουμε με ξύλινη βάρκα που φαίνεται πως στην πορεία θα χαθεί.
Δική μας θα ‘ναι η πορεία.
Κι ας χάσουμε στο δρόμο τα κουπιά.
Τι τα θες;
Πότε δεν είχαμε κουπιά.

Έλα μαζί μου στο ταξίδι.
Μη με αφήνεις.
Σε τόσα όνειρα ταξιδέψαμε μαζί.
Σε τόσες κρύες θάλασσες βουτήξαμε απότομα, χωρίς να ζεσταίνουμε πρώτα τα κορμιά μας.
Ποτέ μας δε βρεθήκαμε πνιγμένοι σε απομονωμένο ξερονήσι.
Ποτέ του δε μας ξέβγαλε το κύμα.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί ποτέ δεν ήπιαμε νερό
κι ας μη γνωρίζαμε κολύμπι.

Έλα μαζί μου στο ταξίδι κι αυτή τη φορά.
Μη μένεις πίσω, σε παρακαλώ!
Όχι τώρα που είναι μακρύς ο δρόμος του.
Όχι τώρα που σκίσαμε τα εισιτήρια της επιστροφής και τα πετάξαμε.
Μην μπούμε κάποτε στον πειρασμό και τα κολλήσουμε ξανά.
Ποτέ σου δεν περίμενες αυτόν τον πειρασμό.

Έλα μαζί μου
και σου υπόσχομαι ότι η βάρκα μας θα βρει λιμάνι να παρκάρει.
Ακόμα κι αν δε βρίσκεται στο χάρτη το λιμάνι αυτό.
Μα εσένα μη σε νοιάζει.
Πολλά λιμάνια δεν υπάρχουν σε κανέναν χάρτη.
Φαίνεται πως γεμίσανε και μας πετάνε έξω.
Πρέπει να καταλάβεις.

Γι’ αυτό, έλα!
Μπορεί να είναι μεγάλο το ταξίδι.
Ίσως να κινδυνέψουμε.
Ναι, σίγουρα θα κινδυνέψουμε.
Όμως η βάρκα μας θα είναι ασφαλής.
Γιατί τη σκλήρυναν τα κύματα που τη χτυπούσαν και τη χτυπούσαν ανελέητα στα προηγούμενα ταξίδια της.
Γιατί μετέτρεψαν το ξύλο της σε σίδηρο.
Γιατί έμαθε να ταξιδεύει.

Έλα μαζί μου στο ταξίδι.
Πετά τα ρούχα που σε βαραίνουν και ντύσου ανάλαφρα.
Η βάρκα δε θα αντέξει τέτοια βάρη.
Δε γίνεται να φύγει απ’ το λιμάνι κουβαλώντας τις αποσκευές.
Συγγνώμη που δε βρέθηκε κανείς να σου το πει ως τώρα.
Συγγνώμη που δεν ήξερα κι εγώ να σου το πω.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά να τις αφήσεις πίσω.
Μονάχα κάνε την αρχή να ξεκινήσουμε
Γιατί η βάρκα ξεκινά χωρίς εμάς
και τότε μονή θα χαθεί και δε θα βρει ποτέ λιμάνι.
Χρειάζεται κι αυτή τον καπετάνιο της να την καθοδηγεί
Και καπετάνιοι αυτής της βάρκας είμαστε εμείς.
Όχι εγώ μα ούτε κι εσύ.

Έλα μαζί μου κι ας αγγίξει η άγνωστη θάλασσα το κορμί σου
κι ας κάψει το δέρμα σου το αλάτι.
Στο λέω,
με τον καιρό, δε θα σε νοιάζει, γιατί θα γίνεις ένα με τη βάρκα.

Έλα μαζί μου
Κι ας χρειαστεί να κολυμπήσουμε.
Ε και;
Στη θάλασσα θα είμαστε
Τι περιμένεις;
Θα βρούμε τρόπο να κολυμπήσουμε και να σωθούμε.
Γιατί οι θάλασσες αυτές δε θέλουνε κολύμπι να γνωρίζεις
Φτάνει να βρίσκεις πάντοτε τρόπο να κολυμπάς.
Φτάνει να κολυμπάς αργά
γιατί οι ταχύτητα τις εξοργίζει και φέρνουν τρικυμία.
Μη σε πανικοβάλει αν γύρω σου δε βλέπεις τίποτα.
Κάποια στιγμή θα δεις και το λιμάνι.
Θα δεις!
Θα φέγγει από μακριά όπως το μεγαλύτερο αστέρι που φέγγει στον ουρανό και ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μικρά αστέρια.
Και τότε ό,τι με λύπη, άφησες πίσω σου.
Ξανά θα γεννηθεί.
Και θα ‘ναι τέτοια η συγκίνηση
Κι ας ξέχασες πως είναι να σε συγκινούν.
Κι ας ξέχασες πως είναι να σε χαϊδεύει ένα δάκρυ
Ακόμα κι αν χαστούκισαν πολλοί τα μαγούλα σου και τα σκλήραναν.

Έλα μαζί μου
ακόμα κι αν ποτέ δε βρούμε ένα λιμάνι.

Ελινα Δερμιτζογλου