Τώρα πια η δική μου καρδιά θα χτυπάει αιώνια
Είμαι μητέρα και είμαι ευλογημένη.
Όχι μόνο γιατί έχω φέρει μια ζωή σε τούτο τον κόσμο.
Αλλά γιατί με αξίωσε ο Θεός να πονέσω.
Με διάλεξε, να πονέσω και να υποφέρω σκίζοντας τις σάρκες μου όταν έπρεπε να βγει μια άλλη ζωή από μέσα μου.
Με επέλεξε, να βουρκώσω από τον πόνο την ύστατη στιγμή, που ο ουρανός κατεβαίνει κάτω και η γη ανεβαίνει επάνω, μέχρι να ακουστεί το πρώτο κλάμα ενός παιδιού.
Με ευλόγησε, για να μάθω τι σημαίνει να χάνομαι, έτσι ώστε να μπορέσω να έρθω πάλι εγώ στο κόσμο ετούτο πάλι με άλλη ψυχή.
Με ακούμπησε απαλά στο μέτωπο, να μάθω να αντέχω στον υπέρτατο βαθμό τα βάσανα, όπως και την πιο μεγάλη αρετή.
Με έκανε να καταλάβω ότι η δική μου ζωή, δεν είναι τίποτα μπροστά στην ζωή του παιδιού μου.
Με επέλεξε, για να μου αφαιρέσει από μέσα μου τα τελευταία γραμμάρια εγωισμού και να με κάνει να έχω αντοχές και υπομονή για τα υπόλοιπα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Με αξίωσε ο Θεός να πονέσω.
Να συνειδητοποιήσω την ύπαρξη μου.
Να προσφέρει η καρδιά μου σε ένα άλλο σώμα το αίμα της.
Να βγω έξω από τον εαυτό μου και να απλώσω το φως παντού.
Να μην διαμαρτύρομαι και να μην βαρυγκομώ, αλλά να αποδέχομαι την πραγματικότητα.
Να ομολογώ τις θυσίες μου και τα παράπονα μου σε Εκείνον που με ευλόγησε με την αθανασία της ψυχής.
Τώρα πιά, η δική μου καρδιά θα χτυπάει αιώνια.
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
