Τώρα που εκείνον που λάτρεψα τον έχεις εσύ
Να τον αγαπάς και να τον προσέχεις.
Να τον εμπιστεύεσαι και να τον πιστεύεις.
Να χτίζεις γέφυρες και να γκρεμίζεις τοίχους για χάρη του.
Τώρα που εκείνον που λάτρεψα τον έχεις εσύ.
Να ξέρεις ότι τα βράδια πολλές φορές, απομονώνεται και καπνίζει μόνος του παρέα με το αγαπημένο του ουίσκι.
Μην του μιλήσεις.
Άφησε τον μόνο του, δεν θέλει ερωτήσεις, δεν θέλει πώς και γιατί.
Θέλει την ησυχία του και να ηρεμήσει από την πίεση της μέρας .
Να ξέρεις οτι αγαπάει τις μοναχικές του βόλτες παρέα με τον σκύλο του.
Δεν είναι ότι δεν χώρας στην ζωή του.
Ούτε να τον πιέζεις να πας μαζί του.
Θα σου δίνει και θα σου αφιερώνει όλο τον πολύτιμο χρόνο από την ζωή του, μα έχει ανάγκη απο αυτές τις μικρές του αποδράσεις που θέλει να τις μοιράζεται με τον εαυτό του.
Τώρα που τον έχεις εσύ στην αγκαλιά σου λοιπόν, χαιδεψέ του τα μαλλιά, γιατί έτσι ηρεμεί απίστευτα και γαληνεύει.
Όταν κοιμάται να χώνεσαι στο στήθος του του και να του φιλάς τον λαιμό .
Όταν ξυπνάει να του ψιθυρίζεις όμορφα λόγια στο αυτί του.
Μην σε ξαφνιάζει που σου μιλάω εγώ, που μέχρι χθες ήμουνα στην θέση σου.
Το μόνο που με νοιάζει είναι να είναι εκείνος ευτυχισμένος.
Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει πιο δυστυχισμένη.
Ούτε η δική του η δυστυχία θα με γαληνέψει.
Μονάχα εάν ξέρω ότι τουλάχιστον εκείνος είναι καλά, θα μπορέσω να ισσοροπήσω πάλι.
Έτσι όπως ήρθανε τα πράγματα δεν θέλω να μένει δίπλα μου από συνήθεια.
Μπορεί η ψυχή μου να είναι πληγωμένη και το σώμα μου λαβωμένο.
Όμως το μυαλό μου είναι καθαρό και η σκέψη μου διάφανη.
Μπορεί να ξεκινάς εσύ εκεί που εγώ τερμάτισα, όμως έτσι έχω μάθει στην ζωή μου.
Το κάθε τέλος γεννάει πάντα μια νέα αρχή έστω και εάν αυτό σημαίνει, οτι εκείνος που αγαπώ δεν θα είναι μαζί μου πιά.
Αλλά μαζί σου.
Είναι δικός σου τώρα πιά.
Ναι ξέρω, ακούγεται κάπως περίεργο.
Δεν είναι καλοσύνη.
Ούτε θυσία από μέρους μου.
Είναι στάση ζωής.
Είναι απόφαση μου μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τον εαυτό μου.
Δεν θα μπορούσα να είμαι διαφορετική.
Δεν θα μπορούσα να κουβαλήσω μίσος μέσα μου.
Δεν θα είχα που να ακουμπήσω όλο αυτό το βάρος.
Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω.
Να προχωρήσω.
Το μίσος γεννάει μίσος.
Η αγάπη όμως γίνεται άσπρα πουλιά καθισμένα στο παρτέρι μου.
Έτσι μόνο μπορώ να ζήσω.
Πώς άλλωστε θα γινότανε να με είχε αγαπήσει τόσο πολύ αυτός ο άνθρωπος;
Αγάπησε τον λοιπόν χωρίς να τον κρίνεις.
Δίχως να τον ανακρίνεις.
Το μισεί αυτό το κομμάτι.
Εμπιστεύσου τον και μην τον αμφισβητήσεις ποτέ. Σιχαίνεται να τον αμφισβητούν.
Αγάπησε τον σαν τυφλή.
Με τα χέρια ανοιχτά και την καρδιά γεμάτη.
Μονάχα έτσι θα τον έχεις πάντα δικό σου.
Αλλιώς θα τον ξαναφέρεις πίσω σε εμένα με τον τρόπο σου.Και ξέρεις τότε τι θα σου πω;
Εγώ στα έλεγα.
Αγάπησε τον.
Ας πρόσεχες.
– Τώρα που εκείνον που λάτρεψα τον έχεις εσύ. –
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
