Ότι δεν σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό! Ίσως το πιο γνωστό γνωμικό του Φρίντριχ Νίτσε! Φυσικά αυτό απαιτεί, να έχεις αντέξει τον πόνο! Προϋποθέτει βγαίνοντας από την δοκιμασία, να είσαι πλήρης! Να μην έχεις χάσει κανένα κομμάτι σου! Και το κυριότερο να έχεις διατηρήσει την ψυχή σου ανέπαφη!
Αλλά τι γίνεται όταν συμβαίνει αυτό που απεύχεσαι; Αυτό που θα σε συγκλονίσει τόσο βαθιά, που θα χάσεις τον εαυτό σου; Να έρθει ο πόνος που αδυνατείς να αντέξεις;
Λένε λοιπόν ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνάτο, χωρίς ωστόσω να έχει αναλύσει κανείς, τι σε κάνει, αυτό που σε σκοτώνει. Η απάντηση λοιπόν είναι ό,τι σε σκοτώνει, σε κάνει σοφότερο.
Ναι, ότι σε σκοτώνει σε κάνει σοφότερο, γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, προκαλείς κατάματα τον φόβο σου, γιατί ξέρεις πως δεν έχεις άλλες επιλογές και δεν μπορείς να το αποφύγεις.
Εγκλωβίζεσαι αναγκαστικά στα συναισθήματα σου που γίνονται πιο έντονα από ποτέ! Σε κατακλύζουν και σε κυνηγάνε σαν τέρατα της αβύσσου! Θα εισέλθεις στις σκέψεις και στα συναισθήματα σου, όσο και αν πονάς, καθώς σε ρουφάνε σαν μία Χάρυβδη, που έχεις βρεθεί στη δύνη της.
Αναγκαστικά θα φιλοσοφήσεις σε μία απέλπιδα προσπάθεια να σωθείς! Ξέρεις δεν θα αντέξεις, θα ηττηθείς, θα καταφέρεις όμως να τα αναλύσεις τόσο καλά, που θα παίζεις μαζί τους, θα μπορέσεις να μπεις στον εαυτό σου, φτάνοντας στην πολυπόθητη αυτογνωσία, μαθαίνοντας ποιος είσαι και τι θέλεις πραγματικά! Γιατί νιώθεις αυτά τα συναισθήματα, και ποια ήταν η πηγή τους! Βλέπεις τον λόγο που γιγαντώθηκαν και σε κυρίευσαν… Αλλά πλέον είναι αργά!
Μετά από αυτά, ξέρεις πλέον ποιος είσαι, χωρίς να είσαι πια ο ίδιος… Αργοπεθαίνεις! Κάθε φορά που εισέρχεσαι στα συναισθήματα που σε σκοτώνουν, αφήνεις κάτι πίσω σου, ένα κομμάτι του εαυτού σου… Βγαίνεις λαβωμένος, αλλά έχεις διδαχτεί κάτι! Φαίνεσαι πως τα διαχειρίζεσαι καλά τα συναισθήματα και όλοι σε θαυμάζουν… Άλλα δεν ξέρουν τι έχεις θυσιάσει για να το πετύχεις! Δεν ξέρουν πόσο πολύ πονάς! Σε θεωρούν νικητή… Αλλά είσαι ηττημένος! Σε θεωρούν σοφό, αλλά δεν ξέρουν πως αργοπεθαίνεις! Σε νομίζουν για δυνατό… Αλλά δεν γνωρίζουν τι έχεις χάσει! Σε θαυμάζουν για όλα αυτά… Αλλά δεν ξέρουν ότι έχεις πεθάνει… Γιατί αυτά σε σκοτώνουν και ας σε κάνουν σοφότερο! Εσύ θα λες το ρητό του Νίτσε στους γύρω σου, προσποιούμενος πως, ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό, ένας στιγμιαίος εγωισμός και ντροπή για τα αισθήματα σου, σε αναγκάζουν να μην δείξεις την ήττα σου. Δεν θέλεις να φανείς ευάλωτος, μετά κλαις… Ξεσπάς… Ξέρεις δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος, μία συναισθηματική αναπηρία θα σε ακολουθεί σε όλη την ζωή σου, δεν βγήκες αλώβητος και ας μην το παραδέχεσαι! Στοχάζεσαι γιατί έτσι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου! Άλλα όταν γυρνάς στην αρχή αυτών των συναισθημάτων, αυτά είναι ακόμα πιο έντονα! Πονάνε ακόμα πιο πολύ, και ένα πελώριο γιατί να απλώνεται στην ψυχή σου, σαν ένα βαμπίρ που σου ρουφάει το αίμα, είσαι ψυχικά κενός, έχεις πεθάνει και απλά λειτουργείς σαν ένα ζόμπι… Δεν ζεις απλά υπάρχεις! Ότι κάνεις γίνεται πλέον καθαρά από ένστικτο επιβίωσης! Έχεις στερηθεί την χαρά, δεν είσαι ποτέ ευτυχισμένος… Αλλά είσαι πλέον σοφός!
Νίκος Μιχαλόπουλος
Γεννημένος το 1983 στην Αθήνα, έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας τον τελευταίο χρόνο, έχοντας αποκτήσει εμπειρία 8 ετών ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα. Το γράψιμο για μένα είναι αποφόρτιση συναισθημάτων που συντελεί στην ψυχική ηρεμία! Μια μορφή ψυχοθεραπείας, μια προσπάθεια αυτογνωσίας! Όλα τα κείμενα στο «μεταξύ μας» είναι απλά, μιλώντας στην ψυχή του αναγνώστη, δεν είναι απρόσωπα και ο καθένας μπορεί να τα νιώσει, όλα αυτά το κάνουν να ξεχωρίζει από τους παρεμφερείς ιστότοπους. Μεταξύ μας, σας ευχαριστώ που ήρθα στην υπέροχη παρέα σας!
