Λατρεμένο το απαγορευμένο ή μήπως όχι;

Λατρεμένο το απαγορευμένο; Αν με ρωτούσες πριν χρόνια αρκετά, ναι θα σου έλεγα και θα σου έβρισκα και χίλιες αιτιολογίες.Τότε όμως.Σε νεότερη ηλικία, που για την ηλικία μου καλή και η… (δεν γράφω παρακάτω).

Τώρα θα σου πω,πως το απαγορευμένο τελικά ίσως και να είναι για εκείνους που είναι ανίκανοι να ζήσουν έναν έρωτα στο όλο του.Έναν έρωτα στο φως. Έναν έρωτα δικό τους.Πίστευα βλέπεις πως εκείνες οι στιγμές ήταν αρκετές, γεμάτες πάθος,πόθο, καλά κρυμμένες που τις ήθελες όλο και πιο συχνά,ουσιαστικά όμως ήταν γιατί ποτέ δεν σε γέμιζαν ολοκληρωτικά, πάντα ένιωθες ένα ανεκπλήρωτο κενό.

Θες να σου πω αν συγκρίνεται μια βόλτα στο φως της μέρας αγκαλιά, με το ραντεβού σε ένα απόμερο μέρος τη νύχτα; Με τίποτα! Αν οι στιγμές της ηδονής που μοιράζεσαι και κοιτάς το ρολόι αν πέρασε η ώρα, έχουν καμία σχέση με τη δυνατότητα να έχεις το πρόσωπο που ποθείς κοντά σου,δίπλα σου να πλαγιάζει τις νύχτες; Καμία όμως. Στο απαγορευμένο νομίζεις πως νιώθεις. Ή νιώθεις αυτό που πιστεύεις πως αξίζει να ζεις. Λάθος σου.Και λάθος δικό μου τότε. Θες να σου πω αν το μετάνιωσα; Ναι δαγκωτο.

Για λίγα πράγματα έχω μετανιώσει ως τώρα και αυτό θα παραμένει στη λίστα εσαεί. Θες να σου μιλήσω για ντροπή; Μεγάλη. Συναινείς και συμμετέχεις σε μια κοροϊδία που εμπλέκονται και άλλοι που δεν σου έφτιαξαν να τους μειώνεις έτσι. Ότι θεωρούσες λοιπόν σούπερ ουαου καυλωτικο άπαξ και λάβει τέλος να είσαι σίγουρος-η πως μια γεύση αηδίας θα σου αφήσει.

Επειδή όμως είμαι υπέρ του να μάζευες εμπειρίες καν΄το. Μόνο μη το κρατήσεις πολύ. Μη σε κρατήσουν λάθος λόγοι σε μια λάθος κατάσταση. Κάν’το όμως γνωρίζοντας και τις παραμέτρους και μια συμβουλή. Μην θεωρήσεις ποτέ, μα ποτέ πως κάτι τέτοιο μπορεί να στεριώσει και να έχει κι υγιή κατάληξη γιατί δεν θα έχει στο προσυπογραφω. Ότι δεν είναι δικό σου εξαρχής μην περιμένεις να γίνει και ποτέ.

Ιωάννα Νικολαντωνάκη