Λένε…
Ότι φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος!!!
Μια στιγμή μπορεί να είναι αρκετή να σου αλλάξει την ζωή…
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν είναι κάποια πράγματα προδιαγεγραμμένα! Η μοίρα ή το κάρμα αν τα καθορίζουν… ή απλά μια άτυχη στιγμή που θα αφήσει την σφραγίδα της…
Κάποιες δοκιμασίες ζωής, που θα λυγίσουν, θα δυναμώσουν! Αναγκάζουν όποιον τις περάσει να βγει νικητής της ζωής…
Συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις να λέμε ότι βρέθηκε κάποιος στον λάθος τόπο την λάθος στιγμή… Αλλά μήπως έπρεπε για κάποιο λόγο να συμβεί αυτό;
Τα ερωτήματα…
Γιατί; Γιατί σε αυτόν ή αυτήν; Πως είναι δυνατόν;
Πάντα αναπάντητα…
Ας δούμε όμως την ιστορία μας, και που θέλω να καταλήξω…
Δεν ήταν μια μέρα όπως οι υπόλοιπες, ήταν μια γκρίζα μέρα! Τα σύννεφα απειλητικά, η αναπνοή γινόταν βαριά από την υπερβολική υγρασία! Εκείνη η μέρα δεν ήταν σαν τις άλλες! Ήταν φορτισμένη με αρνητική ενέργεια , μια αίσθηση πως κάτι κακό θα γινόταν στοίχειωνε το μυαλό τους!
Εκείνος ανερχόμενος δικηγόρος γύρω στα 35… Όπως κάθε μέρα, έτσι και εκείνη την αποφράδα, ξεκίνησε να πάει στο γραφείο του χρησιμοποιώντας το μετρό όπως συνήθως! Κάτι μέσα του, του έλεγε να μην ξεκινήσει από το σπίτι! Ας μην το ανοίξει για μια μέρα… Η διαίσθηση του είχε δίκιο… Γιατί…
Στις 8:30 το πρωί, μπήκε στο τρένο! Στο τρίτο βαγόνι από το τέλος, όπως έκανε κάθε μέρα…
Αλλά… Η ημέρα εκείνη έμελε να στοιχειώσει για πάντα την ζωή του…
Τρεις τρομοκράτες ήταν ζωσμένοι με εκρηκτικά, τα έθεσαν σε λειτουργία όταν ο συρμός έφτανε στον επόμενο σταθμό…
Και μπαμ… Σίδερο, γυαλιά και αίμα! Ουρλιαχτά παντού τριγύρω! Ο θάνατος είχε απλωθεί… 15 νεκροί ο απολογισμός! Εκείνος ήταν ανάμεσα στους 33 σοβαρά τραυματίες όταν εκσφενδονίστηκε από το οστικό κύμα πέφτοντας με ένταση στο μεταλλικό τμήμα του τρένου! Μια εβδομάδα έμεινε σε καταστολή…
Εκείνη, ιδιωτική υπάλληλος προϊσταμένη στο τμήμα μάρκετιγκ σε μεγάλη εταιρεία, γύρω στα 37… έχοντας ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ, άργησε να ξυπνήσει, ο φόβος ότι θα καθυστερούσε να φτάσει στην εργασία της την είχε αγχώσει, και έψαχνε τρόπους να μειώσει τον χρόνο…
Ο τρόπος; Ήταν κόβοντας δρόμο με το αυτοκίνητο μέσα από στενά, γλιτώνοντας παράλληλα και την κίνηση!
Στα στενά των πόλεων γίνεται το 90% των σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων, έτσι συνέβη και στην δίκη της περίπτωση, έχοντας αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, βλέπει ένα φορτηγό να παραβιάζει το στοπ από κάθετο δρόμο, δεν πρόλαβε να αντιδράσει παρά να στρίψει μόνο το τιμόνι δεξιά…. Το φορτηγό την βρήκε στο πλαϊνό μέρος του αυτοκινήτου, στην πόρτα του οδηγού και στην συνέχεια χάνοντας τον έλεγχο κατέληξε σε στύλο φωτισμού…
Την έβγαλαν αναίσθητη σε κρίσιμη κατάσταση…
Την ίδια μέρα και στιγμή σε κάποιο άλλο σημείο της ίδιας πόλης, σε δυο ανθρώπους θα άλλαζε η ζωή τους για πάντα! Ο απρόβλεπτος παράγοντας… Αυτό που καλούμε φαινόμενο της πεταλούδας… Όταν συμβαίνει κάτι κάπου, την ίδια στιγμή συμβαίνει κάτι διαφορετικό κάπου άλλου, όπως μία πεταλούδα που ανοίγει τα φτερά της στον Αμαζόνειο και βρέχει στην Νότιο Αφρική, μία εξέλιξη δηλαδή της θεωρίας του χάους… Το φαινόμενο της πεταλούδας μας εξηγεί ότι όλα είναι άγνωστα για το μέλλον.
Βρέθηκαν μαζί στο ίδιο νοσοκομείο… Σε διαφορετικούς θαλάμους….
Εκείνος όταν βγήκε από την εντατική, δεν ένιωθε τα πόδια του! Οι γιατροί είπαν πως λόγω του τραυματισμού του, έπρεπε να καθηλωθεί στο βοηθητικό αμαξίδιο για όλη του την ζωή!
Δεν ήταν αρκετά δυνατός να διαχειριστεί κάτι τέτοιο… Πάνω στην καλύτερη στιγμή του! Αισθάνθηκε πως τα έχασε όλα…
Έκλεισε το γραφείο του… Παρόλο που μπορούσε να αγορεύει το ίδιο καλά με πριν! Σταματώντας να δουλεύει!
Η σύντροφος του, αν και νοιαζόταν και τον στήριζε, με τον τρόπο του, την έδιωξε από την ζωή του… Νεύρα και προσβολές προς εκείνη… Είχε γίνει άλλος άνθρωπος!
Κλείστηκε σπίτι του, στον εαυτό του…
Το πραγματικό του πρόβλημα ήταν το τέρας της μετατραυματικής κατάθλιψης, το οποίο τον συνέθλιψε!
Εκείνη, λίγες εβδομάδες μετά τον τραυματισμό της, ξύπνησε από το κόμμα! Δεν θα ξανά περπατούσε ποτέ! Ο σύντροφος της, δείλιασε στο άκουσμα αυτό… και εξαφανίστηκε από την ζωή της, χωρίς εξηγήσεις… Την πρόδωσε! Την παράτησε στην δυσκολότερη στιγμή της…
Εκείνη πείσμωσε… Δεν το έβαλε κάτω!
Συνέχιζε να πηγαίνει στην δουλειά της, δεν δέχτηκε να σταματήσει και να λαμβάνει επίδομα αναπηρίας! Έγινε διευθύντρια χάρη στις συντονιστικές της ικανότητες, τις ιδέες της και το πάθος της για την δουλειά…
Άρχισε αθλητική δραστηριότητα… Μπάσκετ σε αμαξίδιο…
Για εκείνη σημασία είχε που ήταν ακόμα ζωντανή, γιατί η ζωή είναι πολύτιμη! Ήττα είναι η παραίτηση από αυτήν… Όχι ένα τυχαίο γεγονός, που έγινε αφορμή να αλλάξουν κάποια δεδομένα της ζωής της….
Το θέμα είναι πως θα το διαχωρίσεις…
Βλέπουμε τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος…
Τον αγώνα
Και την παραίτηση…
Αυτοί οι δυο άνθρωποι έτυχε να γνωριστούν στο ψυχρό ιατρείο ενός διαγνωστικού κέντρου, πηγαίνοντας για τις υποχρεωτικές τους εξετάσεις…
Μίλησαν αρκετή ώρα, λέγοντας τις ιστορίες τους και την στιγμή του τραυματισμού τους, σε κάποια στιγμή εκείνος την ρώτησε…
Πως τα καταφέρνεις και είσαι έτσι ευδιάθετη;
Εκείνη αποκρίθηκε…
Έχω το δώρο που λέγεται ζωή…. δες τι περάσαμε και είμαστε ακόμα εδώ!
Του δείχνει έξω από το παράθυρο!
Κοίτα… Ο ήλιος… Ο ουρανός! Τα χρώματα…
Ολόκληρη η φύση….
Αν δεν είναι αυτό ευτυχία, τι είναι;
Να μπορείς να τα αισθάνεσαι όλα αυτά!
Είμαστε τυχεροί που βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο και τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!
Πάλεψε για αυτό το θείο δώρο… του είπε, και δείχνοντας προς τα πάνω τον προέτρεψε να ευγνωμονεί τον θεό που είναι ακόμα εδώ…
Εσύ γιατί έπεσες τόσο; Τον ρώτησε… Αξίζει να παραιτηθείς και γκρεμίσεις ότι έχτιζες όλα αυτά τα χρόνια;
Εκείνος την κοίταζε στα μάτια… ένιωσε την ενέργεια της, αισθάνθηκε γαλήνη! Ο ενθουσιασμός του, όσο την κοίταγε μεγάλωνε!
Την θαύμασε αμέσως! Και αυτό η φλόγα στην καρδιά του, που αναζωπυρώθηκε! Για εκείνον ήταν ηρωίδα ζωής! Έγινε το πρότυπο του…
Την αγάπησε, και μέσα από εκείνη αγάπησε ξανά τον εαυτό του! Πάλεψε… ξανά έστησε το γραφείο του, και μάλιστα κατάφερε να γίνει ένας πολύ επιτυχημένος δικηγόρος! Ξεκίνησαν όλα από εκεί που τα άφησε…
Όλα αυτά τα πέτυχε χάρη σε εκείνη γιατί η αγάπη είναι η μεγαλύτερη ενέργεια!
Έζησαν μαζί! Κάνοντας μια ευτυχισμένη οικογένεια αποκτώντας δυο παιδιά…
Πετυχημένοι στις δουλειές τους!
Το απρόβλεπτο είναι μέσα στην ζωή, ο τρόπος που θα το αντιμετωπίσεις είναι η επιλογή σου…
Η δύναμη είναι μέσα μας… ίσως το κίνητρο είναι αυτό που χρειαζόμαστε κάθε φορά για να βγούμε από τον λήθαργο!
Νίκος Μιχαλόπουλος
Η μυθοπλασία αφιερώνεται στην οργάνωση «Δεν υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, μόνο άνθρωποι» και στην κυρία Σύλβια Αντωναρου για την θαυμάσια δουλειά που έχει κάνει!
Επισκεφτείτε τη σελίδα της οργάνωσης: https://www.facebook.com/%CE%94%CE%B5%CE%BD-%CE%A5%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%9C%CE%B5-%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%9C%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-1933316573602154/
Γεννημένος το 1983 στην Αθήνα, έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας τον τελευταίο χρόνο, έχοντας αποκτήσει εμπειρία 8 ετών ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα. Το γράψιμο για μένα είναι αποφόρτιση συναισθημάτων που συντελεί στην ψυχική ηρεμία! Μια μορφή ψυχοθεραπείας, μια προσπάθεια αυτογνωσίας! Όλα τα κείμενα στο «μεταξύ μας» είναι απλά, μιλώντας στην ψυχή του αναγνώστη, δεν είναι απρόσωπα και ο καθένας μπορεί να τα νιώσει, όλα αυτά το κάνουν να ξεχωρίζει από τους παρεμφερείς ιστότοπους. Μεταξύ μας, σας ευχαριστώ που ήρθα στην υπέροχη παρέα σας!
